10.Suretu Junus
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Elif, Lamë, Ra. Këto
janë ajetet e librit të pacenueshëm.
2. A ishte çudi për
njerëzit, që Ne një njeriu nga mesi ityre i thamë:
Tërhiqjau vërejtjen njerëzve, kurse ata që besuan gëzoi
se me të vërtetë kanë pozitë të lartë
te Zoti i tyre. E ata që besuan thanë: “S’ka dyshim, kjo është
një magji e vërtetë!”
3. Vërtet Zoti juaj
është All-llahu, i cili krijoi qiejt e tokën brenda gjashtë
ditësh e pastaj qëndroi mbi Arshin; Ai rregullon gjendjen. Ndërmjetësues
nuk do të ketë vetëm poqese lejon Ai. Ky, madhëria
e Tij është All-llahu, Zoti juaj, pra adhurojeni Atë! A
nuk merrni mësim?
4. kthimi i të gjithë
juve është te Ai, premtimi i All-llahut, është i vërteë.
Ai e filloi krijimin e pastaj e përsërit atë për t’i
shpërblyer me të drejtë ata që besuan dhe bënë
vepra të mira. E për ata që mohuan, ka pije të valë
dhe dënim të dhembshëm, për shkak se ata mohonnin.
5. Ai e bëri diellin,
e hënën dritë dhe asaj (hënën) ia caktoi fazat,
që ta dini numrin e viteve dhe llogarinë. All-llahu nuk krijoi
këtë për tjetër, pos me qëllim të caktuar.
Ai ia sqaron argument një populli që kupton.
6. Në ndërrimin
e natës e të ditës, dhe në çka krijoi All-llahu
në qiej e në tokë, vërtet ka fakte për njerëzit
që kanë droje.
7. Ata që nuk presin
takimin Tonë, që janë të kënaqur me jetën
e dynjasë dhe kanë gjetur prehje në të, dhe ata që
janë indieferentë ndaj argumenteve Tona.
8. Vendi për të
tillët është zjarri, për shkak të asaj që
punuan.
9. E ata që besuan
dhe bënë vepra të mira, Zoti i tyre, për shkak të
besimit të tyre i udhëzon në Xhennete të begatshme
në të cilët rrjedhin lumenj.
10. Lutja e tyre aty është:
“I lartë je o All-llah!”, e përshëndetja e tyre është:
Selam! dhe lutja e fundit e tyre: “Falënderimi i qoftë All-llahut,
Zotit të botëve!”
11. Sikur All-llahu t’ua
shpejtonte njerëzve pranimin e kërkesës për të
keqen, ashtu si e pranon shpejtimin e kërkesës për të
mirën, atyre do t’u përfundonte afati (i vdekjes). Po Ne, ata
që nuk janë të bindur se do të vijnë para nesh,
i lëmë të bredhin në mashtrimet e tyre.
12. E kur njeriun e godet
dëmi, ai na lut qoftë shtrirë, ulur ose në këmbë,
e kur Ne ia largojmë të keqen, ai, sikurse të mos na ishte
ulur fare për dëmin që e pat goditur. Kështu kriminelëve
u duket mirë ajo që veprojnë.
13. Ne kemi shkatërruar
gjenerata para jush (o idhujtarë), pse nuk besonin, edhe pse të
dërguarit u erdhën me argumente të qarta. Kështu shpërblejmë
Ne njerëzit kriminelë.
14. Pastaj juve ju bëmë
zëvendësues pas tyre në Tokë për t’ju parë
si do të veproni.
15. Dhe kur atyre u lexohen
ajetet Tona të qarta, ata që nuk besojnë takimin Tonë
(ringjalljen), thonë: “Sillna një Kur’an tjetër, ose ndryshoje
këtë!” Thuaj: “Mua nuk më takon që ta ndrushojë
vetë, unë përcjelli vetëm atë që më
shpallet, unë nëse kundërshtoj Zotit tim i frikësohem
dënimit të një Ditës të madhe.
16. Thuaj: “Sikur të
kishte dashur All-llahu, unë nuk do t’ua kisha lexuar juve atë,
as nuk u kisha njoftuar me të. Unë para tij kam jetuar në
mesin tuaj (as nuk ditur as nuk kam lexuar), a nuk mendoni?”
17. A ka më mizor se
ai, që shpif ndaj All-llahut gënjeshtër ose përgenjeshtron
faktet e Tij? Mëkatarët vërtet s’kanë për të
shpëtuar.
18. Ata pos All-llahut adhurojnë
çdo gjë që nuk bën as dobi, e thonë: “Këta
janë ndërmjetësuesit tanë te All-llahu!” Thuaj: “A
po e informoni All-llahun me diçka që Ai nuk e di se ç’ka
në qiej dhe në tokë?” I pastër është madhëria
e Tij nga ajo që shoqërojnë!
19. Njerëzit nuk ishin
tjetër pos të një feje, e u përçanë. E
sikur të mos ishte caktim i hershëm nga Zoti yt, do të përfundohej
(me dënim) mes tyre, për atë që ishin të përçarë.
20. Dhe thonin: “Përse
nuk i vjen atij (Muhammedit) ndonjë mrekulli nga Zoti i tij?” Po ti
thuaj: “E fshehta është (çështje) vetëm e All-llahut
(Ai sjell mrekulli). Prandaj, ju pritni se edhe unë së bashku
me ju po pres!”
21. E kur Ne ua dhurojmë
njerëzve mëshirën pasi t’i ketë godotur e keqja (skamja),
kur qe ata u bëjnë hile argumenteve tona. Thuaj: “All-llahu është
më i shpejti në ndëshkim”. S’ka dyshim, përcjellësit
tanë (melaiket) regjistrojnë atë që po thurrni ju.
22. Ai (All-llahu) ua bëri
të mundshëm udhëtimin në tokë e në det, deri
kur jeni në anije që lundrojnë me ta (me udhëtarët)
me anë të një ere të lehtë dhe janë të
lumtur me të (me erën e lehtë), ia beh një erë
fortë dhe nga të gjitha anët rrethohen nga valët dhe
binden se janë shkatërruar, e lusin All-llahun pa farë përzierje
të idhujve (duke thënë): Nëse na shpëton nga kjo
(katastrofë), ne do të jemi gjithnjë falënderues!”
23. E kur Ai (All-llahu)
i shpëtoi ata, ja, ata veprojnë mbrapshtë në tokë,
pa arsye. O ju njerëz! Kryeneçësia është vetëm
kundër vetes suaj, është përjetim i jetës së
kësajbote, pastaj kthimi juaj është te Ne, e Ne ju shpërblejmë
për veprimet tuaja.
24. Shembulli i jetës
së kësaj bote është si i një shiu që e kemi
zbritur nga qielli, e me anën e të cilit gërshetohen bimët
e tokës (mbijnë dhe shpeshtohen të gjitha llojet) prej nga
hanë njerëzit e kafshët deri kur toka të ketë
marrë stolinë e vet dhe të jetë zbukuruar (me bimë,
pemë e behar), e banorët e saj të mendojnë se janë
të zotët e saj,e asaj i vjen urdhëri ynë, natën
ose ditën, Ne e bëjmë atë (të mbjellat) të
korrur sikurse të mos ekzistonte dje. Kështu Ne u sqarojmë
faktet njerëzve që mendojnë.
25. All-llahu thërret
për në Xhennet, dhe atë që do, e vë në rrugë
të drejtë.
26. Atyre që bëjnë
vepra të mira, u takon e mira (Xhenneti) edhe më tepër (e
shohin All-llahun). Fytyrat e tyre nuk i mbulon pluhuri i zi as nënçmimi,
ata janë banues të Xhennetit, aty janë përgjithmonë.
27. E ata që bënë
të këqia, dënimi i së keqes është aq sa është
ajo, ata i mbulon poshtërimi. Ata nuk mund t’i mbrojë kush nga
All-llahu, fytyrat e tyre, porsi t’i kishte mbuluar ndonjë copë
e errët e natës. Ata janë banues të përjetshëm
të zjarrit.
28. Atë ditë i
tubojmë të gjithë, ndërkaq atyre që i kanë
bërë shok All-llahut u themi: “Rrini në vendin tuaj, ju
dhe idhujt tuaj!” Ne ndajmë ata. E idhujt e tyre u thonë: “Ju
nuk na adhuruat ne!”
29. All-llahu na mjafton
si dëshmues ms nesh e jush (kështu u thonë idhujt idhujtarëve).
Ne nuk dimë gjë për adhurimin tuaj ndaj nesh (ne nuk dëgjojmë,
nuk shohim e nuk kuptojmë).
30. Aty, në atë
vend, secili njeri provohet me atë që e ka bërë më
parë dhe kthehen te All-llahu, Sundimtari i tyre i vërtetë
dhe humb (shkon huq) prej tyre ajo që trillonin (se do t’u bëjnë
shefatë).
31. Thuaj: “Kush ju furnizon
me ushqim nga qielli e toka, kush e ka në dorë të dëgjuarit
e të pamët (tuaj), kush nxjerr të gjallin nga i vdekuri
e kush nxjerr të vdekurin nga i gjalli, kush rregullon çdo
çështje?” Ata do të thonë: “All-llahu”. Ti thuaj:
“A nuk frikësoheni?” (dënimit).
32. E ky është
All-llahu, Zoti juaj i vërtetë. Pas të vërtetës
nuk ka tjetër pos iluzione, e si po ia ktheni shpinën (të
vërtetës)?
33. Kështu është
pra, vendimi i zotit tënd kundër të shfrenuarve, pse ata
nuk besojnë.
34. Thuaj: “A ka prej idhujve
tuaj ndokush që ta fillojë krijimin e mandej atë (pas vdekjes)
ta rikthejë?” Thuaj: “All-llahu e nus krijimin dhe sërish e rikthen.
Si i largohen pra, së vërtetës?
35. Thuaj: “A ka ndokush
prej idhujve tuaj që ndonjë të humbur ta drejtojë në
rrugën edrejtë? Thuaj: “Vetëm All-llahu udhëzon në
të vërtetën. . Atëherë pra, a është
më e drejtë të shkohet pas tij që udhëzon në
rrugën e drejtë, apo pas atij që nuk udhëzon, (sepse
nuk mund të udhëzojë as vetveten) vetëm nëse prej
dikuj tjetër udhëzohet? ç’është me ju? Si gjykoni?
36. Shumica e tyre nuk përkjnë
tjetër pos supozim, e supozimi nuk është asgjë ndaj
të vërtetës. All-llahu di shumë mirë për
atë që punojnë.
37. Nuk është
e logjikshme të mendohe se ky Kur’an është i trilluar prej
dikujt pos All-llahut, por është vërtetues i asaj (shpalljes)
që ishte më parë, dhe sqarues e komentues i librit. Nuk
ka farë dyshimi se është (i zbritur) nga Zoti i botëve.
38. Përkundër
kësaj, ata (idhujtarët) thonë se atë e trilloi ai (Muhammedi).
Ti thuaj: “Sillne pra ju një kaptinë të ngjajshme me këtë,
madje thirrni kë të doni në ndihmë, pos All-llahut,
po qe se jeni të drejtë në atë që thoni”.
39. Por ja, ata përgënjeshtruan
atë (Kur’anin) pa e kuptuar dhe pa ju ardhur shpjegimi i tij. Po kështu,
gënjenin dhe ata që ishin më përpara. Shiko si ishte
përfundimi i zullumqarëve.
40. Ka prej tyre (te të
cilët u dërgua Muhammedi) që e besojnë atë(Kur’anin),
e ka prej tyre edhe asaish që atë nuk e besojnë. Zoti i
njeh ë së miri kokëfortit.
41. Po nëse ata të
përgënjeshtruan ty, thuaj: “Mua më takon (shpërblimi
nga) vepra juaj, ju nuk përgjigjeni për atë që bëj
unë, e as për atë që bëni ju.
42. Ka prej tyre që
të dëjojnë (kur lexon, por formalisht). A mund të bësh
të shurdhëtin të dëgjojë, edhe kur ata nuk kuptojnë?
43. Ka prej tyre që
të shikon ty (duket se po të shikon). A mund ta udhëzosh
ti të verbërin, kur ata nuk shohin (të vërtetën)?
44. All-llahu nuk u bën
asgjë të padrejtë njerëzve, por ata i bëjnë
të padrejtë vetes së tyre.
45. (Përkujto) Ditën
kur i tubojnë ata, (atyre u duket) sikur nuk qëndruan (në
dynja) vetëm një moment të ditës, atëherë
njihen mes vete. E, vërtet, kanë dështuar ata që nuk
besuan këë prezencë para All-llahut, edhe nuk gjetën
udhën e drejtë.
46. Nëse ta bëjmë
të mundshme të shohish diçka nga (dënimi) që
u premtuan atyre (mirë), ose ta marrim shpirtinty (kurse ti nuk sheh
gjë), e ardhmja e tyre është vetëm te Ne. All-llahu
është dëshmues i asaj që punojnë.
47. Secili popull kishte
të dërguarin e vet, e kur u vinte i dërguari i tyre bëhej
gjykimi i drejtë mes tyre, atyre nuk u bëhet padrejtësi.
48. Ata thonë: “Kur
do të jetë ky premtim (dënim), nëse jeni të drejtë
ç’ka thoni?
49. Thuaj: “Unë nuk
mund t’i sjellë vetes sime as dëm as dobi, pos atë që
dëshiron All-llahu”. çdo popull ka afatin (e caktuar), e kur
të vijë afati i tyre, ata nuk mund ta vonojnë as për
një moment e as ta ngutin.
50. Thuaj: “Më tregoni,
nëse u vjen dënimi i Tij natën ose ditën, e çka
i shluen të nguten për të, kriminelët?”
51. A pasi që të
ndodhë (dënimi) do të besoni atë? A tani!? (po besoni),
e ju ishit ata që kërkonit t’u vijë më shpejt?
52. Më vonë (në
ditën e kijametit) atyre që bënë zullum u thuhet: “Shijoni
dënimin e përjetshëm!” Mos jeni dënuar më shumë
se ç’keni merituar?”
53. E ata kërkojnë
t’u tregosh (e do të thonë): a është e vërtetë
ajo (që thua për dënimin)? Thuaj: “Po, pasha Zotin tim,
ajo është më se e vërtetë, dhe ju nuk do të
mund ta pengoni kurrsesi.
54. Secili njeri që
ka dëmtuar veten (duke mosbesuar), po të ishte e tij çdo
gjë që ekziston në tokë, ai do ta flijonte atë
(për të shpëtuar). E kur e shohin dënimin, aa fshehindëshprimin
(nga hutia). Atëherë bëhet gjykimi i drejtë mes tyre
nuk u bëhet padrejtë.
55. Vini re! Nuk ka dyshim
se gjithçka që gjendet në qiej e në tokë është
e All-llahut! Kini kujdes. Premtimi iAll-llahut është më
se i vërteë, por shumica e tyre nuk e dinë.
56. Ai jep jetë dhe
vdekje, dhe vetëm te Ai do të ktheheni.
57. O ju njerëz! Juve
ju erdhi nga zoti juaj këshilla (Kur’ani) dhe shërimi i asaj
që gjendet në krahrorët tuaj (në zemra), edhe udhëzim
e mëshirë për besimtarët.
58. Thuaj: “Vetëm mirësisë
së All-llahut dhe mëshirës së Tij le t’i gëzohen,
se është shumë më e dobishme se ajo që grumbullojnë
ata.
59. Thuaj: “Më thuani,
atë që All-llahu ju dha si ushqim (të lejuar), e ju nga
ai diçka bëtë të ndaluar e diçka të lejuar?”
Thuaj: “A ju lejoi All-llahu ju, ose ju i shpifni All-llahut?”
60. Po çfarë
është mendimi i atyre që shpifin All-llahut, për ditën
e kijametit? All-llahu është dhurues i madh ndaj njerëzve,
por shumica e tyre nuk falënderojnë.
61. Ti nuk angazhohesh me
asnjë çështje, nuk lexon nga ai pjesë nga Kur’ani
dhe nuk bëni ndonjë vepër, vetëm se ne jemi prezentuesit
tuaj, kur ju ndërmerrni atë. Zotit tënd nuk mund t’i fshihet
as në okë e as në qiell as sa grimca e as më e vogël
se ajo e as më e madhe, por vetëm sa është evidentuar
në librin e sigurt.
62. A nuk janë vërtet
Ewlijatë (të dashurit) e All-llahut pa frikë e brengosje?
63. Të cilët besuan
dhe ishin (prej atyre) që frikësohen.
64. Atyre u jepen myzhde
në jetën e dunjasë dhe në jetën tjetër
(për shpëtim në Xhennet). Nuk ndryshojnë fjalët
e All-llahut. E, ai është suksesi i madh.
65. Po ty të mundojnë
thëniet e tyre. E tërë fuqia dhe ngadhënjimi i takon
vetëm All-llahut. Ai i dëgjon dhe di të gjitha.
66. Ta keni të ditur
se gjithçka që është një qiej e në tokë
janë në pushtetin e All-llahut (pra, edhe idhujtarët). E
ata, që pos All-llahut adhurojnë, në të vërtetë
nuk janë kah pasojnë zota, ata nuk janë kah pasojnë
tjetër pos supozimeve dhe nuk janë tjetër vetëm se
gënjejnë.
67. Ai (All-llahu) bëri
për ju natën që në të pushoni, e ditën të
ndritshme (të shihni). Në këtë (që bëri)
vërtet ka argumente për një popull që dëgjon.
68. (Pas të gjitha
argumenteve) Ata (jobesimtarët) thanë: “All-llahu ka fëmijë”.
Larg asaj është All-llahu, Ai s’ka nevojë, e Tij është
ç’ka në tokë, ju nuk argumente për këtë
(që ta thoni), a thoni për All-llahun çka nuk dini?
69. Thuaj: “Ata që
trillojnë gënjeshtër për All-llahun, nuk kanë
për të shpëtuar”.
70. Ata kanë një
përjetim në dynja, pastaj kthimi i tyre është vetëm
te Ne, e Ne do të bëjmë që ata të shijojnë
dënimin e dhembshëm për shkak se nuk besonin.
71. Lexoju atyre ngjarjen
e Nuhut, kur i tha popullit të vet: “O populli im, nëse u vjen
rëndë qëndrimi im më mesin tuaj, përkujtimet e
mia me ajetet e All-llahut, e unë iu kam mbështetur vetëm
All-llahut, ju vendosni për qëllimin tuaj, thirrni në ndihmë
edhe zotat tuaj, e mos e mbani fshehtë, dhe zbatoni atë kundër
meje e mos pritni.
72. E nëse prapësoheni
(nga mësimet e mia), unë nuk u kërkoj ndonjë shpërblim,
se shpërblimi im është vetëmprej All-llahut. Unë
jam i urdhëruar të jam njëri prej muslimanëve.
73. e ata (populli i tij)
e konsideruan atë rrenacak e Ne e shpëtuam atë dhe ata që
ishin bashkë në anije, dhe i bëmë që ata të
jenë pasardhës (zëvendësues), kurse ata që përgënjeshtruan
ajetet tona i përmbytëm. Shih pra, si ishte fundi i gënjeshtarëve.
74. Mandej pas tij dërguam
të dërguar te popujt e tyre , të cilët erdhën
dhe u sollën atyre argumente të forta, por ata nuk i besuan asaj,
të cilën më parë e kishin përgënjeshtruar.
Kshtu, pra u vulosim zemrat atyre që kalojnë kufijtë.
75. Pastaj, pas tyre dërguam
Musai dhe Harunin me argumentet tona, te faraoni dhe paria e rrethit ta
tij, po ata paraqitën kryelartësi, pse ishte popull që bënte
krime.
76. E kur u erdhi atyre
e vërteta e sigurt nga Ne, ata thanë: “Kjo nuk është
tjetër pos magji e qartë.
77. Musai tha: A të
vërtetës i thoni magji? A magji është kjo? Magjistarët
nuk shpëtojnë?
78. Ata thanë: “Mos
erdhe të na largosh nga ajo (feja) që e gjetëm te prindërit
tanë, për t’ju mbetur ju dyve madhështia në tokë?
Po ne nuk u besojmë juve dyve.
79. Faraoni tha: “Sillmëni
mua të gjithë magjistarët e aftë.
80. E kur erdhën magjistarët,
Musai u tha: “Hidhni ç’keni për të hedhur”.
81. E kur i hodhën
ata, Musai u tha: “Kjo që e sollët ju tash, vërtet është
magji!” Po All-llahu do ta asgjësojë këtë, sepse All-llahu
nuk e përkrahë veprën e të prishurve.
82. Dhe me argumentet e
veta All-llahu e fuqizon të vërtetën, ndonëse e urrejnë
të pabesët.
83. Duke pasur frikë
nga faraoni dhe nga rrethi i tij se do t’i turturojnë, Musait nuk
i besoi kush pos një pjese të pasardhësve të popullit
të tij. Vërtet, faraoni ishte mbizotërues në tokë
dhe ai ishte prej shkatërrimtarëve.
84. Musai tha: “O populli
im, nëse i keni besuar All-llahut, vetëm atij mbështetuni,
nëse jeni të dorëzuar (vendimit të Tij)!”
85. Ata iu përgjegjën
duke i thënë: “All-llahut iu kemi mbështetur, Zoti në,
mos i mundëso popullit mizor të na sprovojë!”
86. Dhe me mëshirën
tënde, na shpëto prej popullit jobesimtarë!”
87. Ne i thamë Musait
dhe vëllait të tij t’i bëni vend në Egjipt popullit
tuaj, shtëpitë tuaja t’i bëni faltore e ta falni namazin
rregullisht. Ti (Musa) përgëzoi besimtarët!
88. Musai tha: “Zoti ynë,
Ti i ke dhënë faraonit dhe parisë së tij mjete të
përjetimit dhe pasuri në jetën e kësaj bote, ashtu
që o Zot ynë, po i largojnë njerëzit prej rrugës
tënde. Zoti ynë, zhduke pasurinë e tyre, shtrëngoi
zemrat e tyre, e të mos besojnë derisa të shijojnë
dënimin e idhët.
89. Ai (All-llahu) tha:
“Lutja juaj është pranuar, prandaj ju të dy qqëndroni
ashtu si jeni e mos ndiqni rrugën r atyre që nuk dinë!
90. Ne i kapërcyem
beni israilët përtej detit, e faraoni dhe ushtria e tij i ndoqi
mizorisht dhe armiqësisht derisa e përhshiu atë përmbysja
e ai tha: “Besova se nuk ka Zot tjetër pos Atij që i besuan beni
israilët, edhe unë jam nga muslimanët!”
91. Ti tani beson, ndërsa
ma parë kundërshtove dhe ishe njëri prej shkatërruesve!
92. Sot po të shpëtojmë
ty (po të nxjerrim prej detit) me trupn tënd (të vdekur),
që të shërbesh si argument për ata që vijnë
pas teje. Vërtet, ekziston një shumicë njerëzis që
nuk hulumtojnë argumentet Tona.
93. Në të vërtetë,
Ne i vendosëm beni israilët (pas shkatërrimit të armiqve
të tyre) në një vend të mirë, i furnizuam ata
me ushqime të dobishme dhe nuk ishin të përçarë
(rreth fesë) vetëm pasi që u erdhi atyre dituria (Tevrati).
Zoti yt, do të gjykojë mes tyre në ditën e kijametit,
për atë që ishin përçarë.
94. Po, (fjala vjen) nëse
je në dyshim për këtë që të zbritëm
ty (për ngjarjet e pejgamberëve), atëherë pyeti ata
që lexojnë librin para teje. Ty të erdhi nga Zoti yt e vërteta,
pra, mos u bë prej atyre që dyshojnë.
95. Dhe mos u bë prej
atyre që përgënjeshtruan argumentet e All-llahut, e të
bëhesh nga të dështuarit.
96. Kundër atyre, për
të cilët ka përfunduar caktimi i Zotit tënd, ata nuk
besojnë,
97. Edhe sikur t’u kishin
paraqitur atyre çdo lloj argumenti, ata nuk besojnë derisa
të shohin dënimin e rëndë.
98. Përse nuk pati
vendbanim që të ketë besuar e besimi i tij të ketë
ndihmuar (në shpëtim), pos popullit të Junusit, që
pasi që besoi, Ne larguam prej tyre dënimin shëmtues në
jetën e kësaj bote dhe i lejuam të jetojnë deri në
një afat të caktuar.
99. SIkur të kishte
dashur Zoti yt, do t’i besonin çka janë në tokë që
të gjithë. A ti di t’i detyrosh njerazit të bëhen bedsimtarë?
100. Nuk është
e mundur për asnjë njeri të besojë (ndryshe), pos me
ndihmën e All-llahut. E dënimin u jepë atyre që nuk
mendojnë.
101. Thuaj: “Vështroni
me vëmendje çka në (nga argumentet) në qiej e në
tokë. Po argumentet dhe qortimet nuk bëjnë dobi ndaj një
popull që nuk beson.
102. A janë duke pritur
tjetër (fat) pos ditët (e zeza) si të atyre që ekzistonin
para tyre? Thuah: “Pritni, pra, se edhe unë bashkë me ju po pres!”
103. E Ne pastaj i shpëtojmë
të dërguarit tanë, edhe ata që besuan. Ja kështu,
është detyrë e Jona, t’i shpëtojmë besimtarët.
104. Thuaj: “O ju njerëz,
nëse ju dyshoni në fenë time, unë nuk adhuroj ata që
ju i adhuroni pos All-llahut, por adhuroj All-llahun që u jepë
vdekjen (ashtu si u ka dhënë jetën), dhe jam i urdhëruar
të jem besimtarë (i Zotit një).
105. Dhe (jam i urdhëruar):
Përqëndrohu me tërë qenien tënde në fenë
e drejtë, e mos u bë nga idhujtarët!
106. Dhe mos lut tjetër
kë pos All-llahut, ndonjë (idhull) që nuk të sjell
as dobi as dëm, e nëse bën atë, dije se i ke bërë
padrejt vetvetes.
107. Nëse All-llahu
të provon me ndonjë të keqe, atë s’mund ta largojë
kush pos Tij, po nëse dëshiron të japë ndonjë
të mirë, s’ka kush që mund ta pengojë dhuntinë
e Tij. E shpërblen me të, atë që do nga robët
e Tij. Ai falë dhe mëshiron shumë.
108. Thuaj: “O ju jerëz,
juve ju erfdhi e vërteta nga Zoti juaj, e kush merr rrugën e
drejtë, ai ka vetëm për veten e vet, ndërsa kush e
merr të shtrembëren, ai e ka humbur veten. Unë nuk jam rojë
e juaj!”
109. Ti ec pas asaj që
të shpallet dhe bëhu i durueshëm derisa All-llahu të
gjykojë. Ai është më i miri i gjykatësve!
Faqja
Kryesore