13.Suretu Er-Rra'd
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Elif, Lamë, Mimë,
Ra. Këto ajete të kësaj kaptine dhe e tërë ajo
që t’u shpall ty nga Zoti yt, janë realitet, por shumica e njerëzve
nuk besojnë.
2. All-llahu është
Ai që ngriti qiejt pa ndonjë shtyllë. Ju i shihni ato. Ai
u vendos mbi Arsh dhe nënshtroi diellin e hënën që
çdo njëri udhëton deri në një afat të caktuar;
Ai rregullon çështjen (e gjithësisë), sqaron argumentet,
që të jeni të bindur për takimin (pas ringjalljes)
me Zotin tuaj.
3. Dhe ai është,
i cili tokën e shtriu, dhe në të krijoi kodra e lumenj dhe
prej secilit frut bëri dy lloj (çift), bëri që nata
ta mbulojë ditën. Vërtet, në gjithë këtë
ka fakte për njerëzit që thellë mendojnë.
4. E në tokë,
copa sipërfaqesh, te ngjitura njëra me tjetrën, kopshte
të hardhisë, të bmjella (të llojllojshme) dhe hurma
(bimë këto) që janë të degëzuara në
shumë trupa dhe jo të degëzuara (nga një filiz) e të
gjitha jiten nga një ujë, dhe Ne shijen në ngrënie
të frutave të tyre e kemi dalluar njërën prej tjetrës.
Edhe kjo dëshmon për argumente për njerëzit e mençur.
5. E nëse ti (Muhammed)
çuditesh (përse të përgënjeshtrojnë), është
edhe më e çuditshme thënia e tyre: “A do të kemi
krijimtë ri pasi të jemi bërë dhe?” këta janë
ata që mohuan Zotin e tyre, ata që do të ndëshkohen
me pranga në qafë. Pra këta janë banues të zjarrit
ku do të qëndrojnë përgjithmonë.
6. E ata prej teje këkojnë
ngutje zbatimit të së keqes para të së mirës edhe
pse para tyre pati aso dënimesh (por nuk kanë marrë mësim).
S’ka dyshim se Zoti yt u fal njerzve mëkatet e tyre, por s’ka dyshim
se Zoti yt është edhe ndëshkues i rreptë.
7. Ata, të cilët
nuk besuan thonë: “Pse të mos i ketë zbritur atij (Muhammedit)
ndonjë argument (mrekulli praktike) nga Zoti i tij?” Ti je vetëm
qortues. çdo popull pati udhëzues (pejgamber).
8. All-llahu e di se ç’bart
çdo grua, dhe (e di) çka pakësojnë e çka
shtojnë mitrat. te Ai është çdosend me masë
të caktuar.
9. Ai është që
di të fshehtëndhe të dukshmen, Ai është i madhëruari
e i latrësuari.
10. Për të është
njësoj (në dijen e Tij) si ai që fsheh prej jush thënien,
si ai që e shpreh haptazi, si ai që vepron fshehtas natën
(në errësirë të natës) dhe si ai që vepron
haptazi ditën.
11. Ai (njeri) ka përcjellës
një pas një, para tij dhe prapa tij, që me urdhërin
e All-llahut e ruajnë atë. All-llahu nuk e prish gjendjen e një
populli (nuk ua largon të mirat) për derisa ata ta ndryshojnë
veten e tyre. Po, kur All-llahu vendos ta ndëshkojë një
popull, atë nuk ka kush që ta zbrapsë. Ata, (njerëzit)
nuk kanë mbrojtës tjetër pos Tij.
12. Ai është që
ju shfaq vetëtimën trishtuese (nga ndonjë fatkeqësi),
por edhe shpresëdhënëse (për shi), dhe formulon re
të dendura.
13. Ndërkaq, murmurima
madhëron (Zoti një) me falënderimin (që i takon) e
Tij, (e madhërojnë) edhe engjëjt nga droja ndaj Tij. E Ai
dërgon rrufetë dhe me ato godt kë të dojë. Ndërsa
idhujtarët polemizojnë rreth All-llahut, e ai është
ndëshkues i rreptë.
14. Lutje e vërtetë
është vetëm ajo drejtuar Atij, e ata që u luten të
tjerë pos Tij, ata nuk u përgjigjen atyre asgjë tjetër
(gjendja e tyre është) vetëm si e aij që shtrin duart
(prej së largu) kah uji, që ai (uji) nuk do t’i arrijë (sepse
uji është send i vdekur e nuk e kupton për etjen e tij).
E lutja e jobesimtarëve (drejtuar pos Zotit) nuk është tjetër
vetëm se dështim (kotësi).
15. Gjithçka ka në
qiej e në tokë i bën sexdhe vetëm All-llahut me dëshirë
ose me dhunë, (i bëjnë sexhde) ëshë hijet e tyre
në mëngjes e mbrëmje.
16. Thuaj: “Kush është
Zoti (Krijuesi) i qiejve e i tokës?” Thuaj: “All-llahu!” Thuaj: “A
keni pranuar pos tij zota që nuk kamë mundësi t’i sjellin
as dobi as dëm vetvetes?” Thuaj: “A është i barabartë
i verbëri me atë që sheh, ose, a janë të njëjta
errësirat me dritën?” A mos i bënë All-llahut shokë
(idhuj) e edhe zota krijuam si krijoi Ai dhe atyre u është bërë
i ngjashëm (i paqartë) krijimi (e nuk po dinë se ciliështë
krijim i Zotit, e cili i idhujve)? Thuaj: “All-llahu është krijues
i çdo sendi, Ai është i vetmi ngadhënjyes!”
17. Ai e lëshon ujin
(shiun) nga qielli e sipas madhësisë së tyre rrjedhin përrocka,
kurse vele bart mbi vete shkumë të fryer lart. Shkuma e ngjashme
është edhe ajo kur shkrihet (metal) në zjarr për të
përfituar ndonjë stoli ose ndonjë mjet. Kështu, All-llahu
sqaron shembullin e të së vërtetës dhe të pavërtetës.
Për sa i përket shkumës (së ujit apo të metaleve),
ajo hidhet si mbeturinë, ndërsa ajo që u sjell dobi njerëzve,
ajo mbetet në tokë. Kësisoj All-llahu i sjell shembujt.
18. Atyre që i janë
përgjegjur Zotit të tyre u takon shpërblimi më i mirë,
ndërsa ata që nuk iu përgjigjen Atij, ata do të japin
si kompensim, sikur të ishte e tyre aqë shumë sa e gjithë
pasuria tokësore edhe një herë aq. Ata kanë llogarinë
më të rëndë, vendstrehimi i tyre është Xhehennemi
që është shtrat i keq.
19. A është i
njejtë ai që e di se ajo që t’u shpall ty nga Zoti yt është
e vërtetë, si ai që është i verbër? Vetëm
njerëzit e arsyeshëm që kanë mendje të shëndoshë
e kuptojnë të vërtetën.
20. Ata janë, të
cilët e zbatojnë besën e dhënë All-llahut dhe
nuk e thyejnë zotimin.
21. Dhe ata që e mbajnë
lidhjen për të cilën All-llahu ka urdhëruar të
mbahet, që frikësohen nga Zoti i tyre dhe nga llogaria e rëndë
e përgjegjësisë.
22. Edhe ata që patën
durim (ndaj të këqiave) për të fituar kënaqësinë
e Zotit të tyre dhe që e falën namazin, dhe nga ajo me çka
Ne i furnizuam ata kanë dhënë fshehtas e haptas dhe me të
mirë e largojnë të keqen. Të tillët kanë
përfundim më të mirë.
23. (përfundimi i mirë
është) Xhennete të Adnit (vende të përjetshme)
ku do të hyjnë ata, edhe prindërit, gratë dhe fëmijët
e tyre të cilët kanë qenë vepërmirë ata do
t’i vizitojnë engjëjt duke hyrë në secilën derë.
24. (u thonë) Selamun
alejkum, me durimin tuaj gjetët shpëtimin; sa ërfundim i
lavdishëm është ky vend.
25. E ata që e thyejnë
besën e dhënë All-llahut pasi u patën zotuar, e këpusin
atë për të cilën All-llahu ka urdhëruar të
jetë e pakëputur, bëjnë shkatërrime në tokë,
ata janë të mallkuar dhe ata kanë përfundim të
keq.
26. All-llahu i ofron furnizim
me bollëk atijqë do dhe ia kufizon (atij ë do). Po ata (jobesimtarët)
janë të gëzuar me jetën e kësaj bote. e jeta e
kësaj bote ndaj botës tjetër nuk është tjetër
vetëm se një përjetim (i shkurtër).
27. E ata që nuk besuan
(idhujtarët mekas) thonë: Përse nuk iu shpall (Muhammedit)
ndonjë mrekulli nga Zoti i tij?” Thuaj: “(Iu shpall Kur’ani, por ju
u verbuat) All-llahu e le të humbur atë që do, kurse atë
që pendohet nga të këqiat e shpie në rrugë të
drejtë.
28. Ata që besuan dhe
me të përmendur All-llahun, zemrat e tyre qetësohen; pra
ta dini se me të përmendur All-llahun zemrat stabilizohen.
29. Ata janë të
cilët besuan dhe bënë vepra të mira, ata janë
të lumtur dhe kanë ardhmëri të mirë.
30. Kështu, Ne të
dëguam te një popull, para të cilit kauluan shumë popuj,
e që t’ju komunikosh atë që Ne të shpallëm ty,
sepse ata jnë duke mohuar Mëshiruesin (Zotin). Thuaj: “Ai (Rrahmani)
është Zoti im, nuk ka zot tjetër pos Atij. Vetëm Atij
i jam mbështetur dhe vetëm te Ai është e ardhmja ime.
31. Sikur të ishte
ndonjë Kur’an që me të do të ecnin malet, që me
të do të plasej toka, që me të do të flisnin të
vdekurit (është ky)?” Jo, (ata nuk besojë) se e tërë
çështja i takon vetëm All-llahut. A nuk e kanë të
qartë atë që besuan se, sikur të donte All-llahu, do
t’i drejtonte në rrugë të drejtë të gjithë
njerëzit, por ata që nuk besuan e për shkak të asaj
që bënë, do t’i godas vazhdimish fatkeqësi e kohës
ose do ta rrehojë (fatkeqësia) vendin e tyre, derisa të
vijë urdhëri i All-llahut (e të triumfojë islami).
All-llahu nuk e thenë premtimin.
32. edhe me të dërguarit
para teje kanë bërë tallje. Porse Unë atyre që
nuk besuan u pata dhënë afat, pastaj i ndëshkova (me dënim),
e çfarë ishte dënimi Im!
33. A është Ai
që përcjell secilin njeri se ç’vepron (sikur idhujt që
nuk kuptojnë asgjë)? e ata i përshkruajnë All-llahut
shokë. Thuaj: “Përshkruani realitetin e tyre! A ju po e njoftoni
Atë për atë (shok) kinse Ai nuk po ditka se ç’ka
në tokë, apo vetëm po i emërtoni me fjalë (e ata
as që ekzistojnë)? Jo, por ata që nuk besuan u duket e mirë
dredhia e tyre, ndaj janë larguar nga rruga e drejtë, dhe atë
që All-llahu e le të humbur, për te nuk ka udhëzues.
34. Ata kanë dënim
në jetën e kësaj bote , e s’ka dshim se dënimi i botës
tjetër është shumë i rënrë. Ata nuk ka kush
t’i mbrojë prej ndëshkimit të All-llahut.
35. Shembulli (atributi)
i Xhennetit që u është premtuar të devotshëmve
është: që nën (palatet) të rrjedhin lumenj, që
ushqimi në të dhe hija në të është e përhershme.
ai është përjetim i lumtur i atyre që i shin ruajtur,e
pëfundimi i jobesimtarëve është zjarri.
36. Ata të cilëve
Ne u dhamë shallje, gëzohen me atë që t’u shpall ty,
e ka prej grupacioneve (të besimeve të ndryshme) që mohojnë
një pjesë të tij (të Kur’anit). Thuaj: “Unë jam
urdhëruar që të adhuroj vetëm All-llahun, e mos t’i
bëj shok Atij. Unë vetëm te Ai thërras (njerëzit)
dhe vetëm te ai është kthimi im!”
37. Dhe ashtu, Ne e shpallëm
atë (Kur’anin) kushtetutë në arabishte. e nëse ti pasi
të kanë ardhur argumente të qarta, shkon pas dëshirave
të tyre, ti nuk ke prej All-llahut as ndihmë as mbrojtje.
38. Ne dërguam edhe
para teje të dërguar dhe atyre u mundësuam të kenë
gra e fëmijë. Asnjë të dërguari nuk i takoi të
sjellë ndonjë mrekulli vetëm me lejen e All-llahut. Për
secilin afat ekziston evidencë e caktuar.
39. All-llahu shlyen (nga
ajo evidencë) çka të dojë, e edhe forcon (çka
të dojë). Vetëm te Ai është baza e librit (Levhi
Mahfudhi).
40. Ne mund të mundësojmë
ty ta shohësh atë (dënimin) që u premtojmë atyre,
ose ta marrin (shpirtin) ty. Obligim yti është vetm kumtimi,
kurse Jona është llogaria.
41. A nuk shohin ata se
Ne i sjellim pakësimin e tokës (së tyre) nga të gjitha
anët e saj. All-llahu gjykon, e s’ka kusj që mund t’i kundërvihet
gjykimit të Tij. Ai ndërmerr masë të shpejtë.
42. Edhe ata (jobesimtarët)
para tyre (idhujtarëve) bënë intrigë, po e gjithë
intriga është e nënshtruar dëshirës së All-llahut,
Ai e di se çka vepron secili njeri, e mohuesit do të kuptojnë
se kujt do t’i takojë ardhmëri e lumtur.
43. E ata që mohuan
thonë: “Ti nuk je i dërguar!” Thuaj: “Mjafton që All-llahu
është dëshmitarë midis meje dhe midis jush dhe (është
dëshmitar) ai që ka njohuri të librit (të shpalljeve)”.
Faqja Kryesore