21.Suretu El Enbija
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Njërezve u është
afruar koha e llogarisë së tyre, e ata të hutuar në
pakujdesi nuk përgatiten fare për të.
2. Atyre nuk u vjen asnjë
këshillë e re (në Kur’an) nga Zoti i tyre, e që ata
të mos tallen me të duke e dëgjuar.
3. Të shmangura nga
e vërteta janë zemrat e tyre. Ata që janë zullumqarë
dhe duke biseduar fshehtas (thonë): “A mos është ky (Muhammedi)
diç tjetër pos njeri, sikurse edhe ju, pra a do t’ia pranoni
magjinë e tij kur ju po e dini?”
4. Ai (Muhammedi) tha: “Zoti
im di për thënien që thuhet në qiell e në tokë
(pra di edhe për bisedën tuaj), Ai është më dëgjuesi,
më i dijshmi!”
5. Ata madje thanë:
“(për Kur’anin) Ëndërra të përziera, madje thanë
se ai (Muhammedi) vet e trilloi, ai është poet! Le te na e sjellë
një mrekulli ashtu si u dërguan të mëparshmit (me mrekulli)!”
6. Banorët e qyteteve
para tyre nuk i besuan (mrekullitë), prandaj Ne i shkatërruam,
a mos do të besojnë këta?
7. Ne edhe para teje nuk
dërguam tjetër pos burra, të cilëve u dhamë shpallje,
e nëse nuk dini këtë, atëherë pyetni njerëzit
e dijshëm.
8. Ne nuk i bëmë
ata (pejgamberët) trupa që nuk hanë ushqim e as nuk ishin
të përjetshëm (të pavdekshëm).
9. Ne u plotësuam pastaj
premtimin, i shpëtuam ata dhe kë dëshiruam Ne, ndërsa
ata që kaluan çdo kufi, i zhdukëm.
10. A nuk e kuptoni se Ne
ua shpallëm librin në të cilin gjendet krenaria juaj?
11. Ne shpartalluam sa vendbanime
që ishin mizore, e ne vend të tyre sollëm popull tjetër.
12. E ata kur e hetonin
forcën e dënimit tonë, iknin me shpejtësi.
13. (atëherë atyre
u thuhet) Mos ikni, po kthehuni në begatitë dhe në vendbanimet
tuaja se ndoshta do të mund të merreni vesh (e gjithë kjo
ishte një ironi kndër tyre).
14. Ata thonin: “O shkatërrimi
ynë, vërtet ne ishim zullumqarë!”
15. Mjerimi i tyre vazhdoi
ashtu derisa i bëmë të korrur e të ftohur (të
vdekur).
16. Ne nuk e krijuam qiellin,
tokën e çdo gjë çka mes tyre shkel e shko (pa qëllim
të caktuar).
17. Sikur të kishim
dashur të zbavitemi dhe sikur të donim ta bënim atë,
Ne do të zbaviteshim në kompetencën Tonë, por Ne nuk
bëmë atë.
18. Përkundrazi, Ne
të pavërtetën e godasim me të vërtetën dhe
ajo (e vërteta) triumfon mbi të ndërsa ajo (gënjeshtra)
zhduket. E juve (jobesimtarëve) u takon shkatërrimi, për
atë që i përshkruani (Zotit, si fëmijë etj. ).
19. Vetëm e Tij është
çdo gjë që është në qiej e tokë! E
ata që janë pranë TIj (melaiket), nuk shprehin mendjemadhësi
në adhurim ndaj Tij, e as nuk u bëhet (ibadet) monotn.
20. Ata lartësojnë
(All-llahun) natë e ditë dhe nuk mërziten.
21. A mos morën ata
zota prej toke që mund të ringjallin (të vdekurit)?
22. Sikur të kushte
në to (në qiej e në tokë) zota pos Allhut, ato të
dyja do të shkatërroheshin. Larg asaj që i përshkruajnë
është All-llahu, Zot i Arshit.
23. Ai nuk pyetet se çka
punon, po ata, (njerëzit), pyeten.
24. A përvetësuan
ata zota tjerë pos Tij? Thuaj: “Sillne argumentin tuaj? Ky (Kur’ani)
është argument për këta që janë më mua
dhe për ata që ishin para meje, por shumica tyre nuk e dinë
të vërtetën, andaj edhe nuk vështojnë.
25. Ne nuk dërguam
asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur
atij se: nuk ka zot tjetër përveç Meje, pra më adhuroni!”
26. E ata thanë: “I
Gjithëmëshirshmi ka fëmijë!” Larg asaj qoftë madhëria
e Tij! Ja ata jnanë rob të ndershëm!
27. Që nuk flasin para
Tij, ata veprojnë me urdhërin e Tij.
28. Ai (All-llahu) e di
çka vepruan më parë dhe çka do të veprojnë,
dhe ata nuk përpiqen të ndihmojnë pos për atë
me të cilin është i kënaqur Ai, e ata nga frika prej
tij janë të pakujdesshëm.
29. Ndërsa, kush thotë
prej tyre se unë jam zot pos Tij, ndëshkimi për të
është Xhehennemi. Kështu i ndëshkojmë Ne zullumqarët.
30. A nuk e dinë ata,
të cilët nuk besuan se qiejt dhe toka ishin të ngjitura,
e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë
të jetës së çdo sendi; a nuk besojnë?
31. Dhe në të
(tokë) Ne kemi krijuar bjeshkë të paluhatshme që të
mos i lëkundë ata, dhe nëpër to kemi bërë
lugina e rrugë në mënyrë që ata të dinë
të orientohen.
32. Qiellin ua kemi bërë
kulm të sigurt, por ata zbrapsen prej atyre argumenteve.
33. Ai është që
krijoi natën e ditën, diellin e hënën dhe secili prej
tyre noton në orbitë.
34. Ne, asnjë njeri
para teje (Muhammed) nuk i dhamë jetë të përhershme,
e nëse ti vdes, a mos do të mbesin ata përgjithmonë?
35. çdo krijesë
do ta shijojë vdekjen, e NE, në shenjë sprove ju sprovojmë
me vështirësi e kënaqësi, dhe ju ktheheni te Ne.
36. E kur të shohin
ty ata që nuk besuan, nuk të marrin ndryshe vetëm se në
tallje (duke thënë): “A ky është ai që përgojon
zotët tuaj!” E ata përmendjen e Mëshiruesit (Rrahman) e
mohojnë.
37. Njeriu nga vet natyra
e tij është i ngutshëm, e Unë do t’ua tregoj juve masën
Time ndëshkuese, pra mos kërkoni t’u vie më shpejtë.
38. Ata thanë: “Kur
do të jetë ai premtim (me dënim) nëse thoni të
vërtetën?”
39. Sikur ta dinin ata që
nuk besuan se atëherë nuk d të mund ta largojnë zjarrin
as nga fytyrat e tyre e as nga shpinat, e as që do të ndihmohen
(nuk do të ishin jobesimtarë).
40. Por atyre do t’u vijë
befas, do t’i tronditë ata, e atëherë as nuk mund ta largojnë
dhe as nuk u jepet afat.
41. Në të vërtetë,
janë bërë përqeshje edhe me të dërguarit
tjerë para teje, e ata që u tallën me ta, i përfshiu
ajo me çka talleshin.
42. Thuaj: “Kush u mbron
juve prej (dënimit të) të Madhëruarit natën en
ditën?” Por jo, ata i kthejnë shpinën këshillave të
Zotit të tyre.
43. A mos kanë ata
pos Nesh zota të tjerë që i mbrojnë? Po ata nuk mund
t’i ndihmojnë vetvetes (e lërë më adhuruesve), Ata
(mosbesimtarët) as nuk do të pranohen prej Nesh në fqinjësi.
44. Por Ne u dhamë
atyre dhe prindërve të tyre jetë të gjatë me kënaqësi
(e ata u mashtruan). A nuk e vërejnë ata se Ne u pakësojmë
tokën nga anët e saj, atëherë a mos ata do të
jenë fitues (o të humbur)?
45. Thuaj: “Unë ua
tërheq vërejtjen vetëm me anën e kësaj shpalljeje,
po i shurdhëti nuk dëgjon thirrjen edhe kur i tërhiqet vërejtja”.
46. E sikur t’i godasë
pak ndonjë e keqe nga dënimi i Zotit tënd, ata do të
thonë: “Të mjerët ne, i bëmë vetes padrejtësi”!
47. Në ditën e
gjykimit Ne do të vëmë peshoja të drejta, e askujt
nuk i bëhet e padrejtë asgjë, edhe nëse është
(vepra) sa peshoja e një kokrre të melit Ne do ta sjelllim atë.
E mjafton që Ne jemi llogaritës.
48. Ne i patëm dhënë
Musait e Harunit Furkanin (dalluesin e të vërtetës e të
kotës - Tevratin), që ishte dritë e këshillë për
të devotshmit.
49. Të cilët ia
kanë frikën Zotit të tyre edhe pse edhe pse nuk e shohin
dhe ata të cilët ia kanë dronë kijametit.
50. Edhe ky (Kur’ani) është
këshillë, është i bekuar që Ne e shpallëm.
A, ju po e refuzoni.
51. Ne i dhamë Ibrahimit
herët të mbarën, sepse Ne kemi njohur mirë atë
(ia dhamë të mbarën se e meritoi).
52. Kur ai babai dhe popullit
të vet u: “ç’janë këto statuja që i adhuroni?”
53. Ata thanë: “I gjetëm
të parët tanë, që po i adhuronin”.
54. Ai u tha: “Edhe të
parët tuaj e edhe ju qartë ishit të humbur!”
55. Ata thanë: “Me
gjithë mend e ke apo mos po tallesh!”
56. Atëherë ai
tha: “Jo, por Zoti juaj është Zoti i qiejve e i tokës, ështëai
që i krijoi ato, ndërsa unë jam dëshmues për këtë!”
57. Pasha All-llahun, posa
të largoheni ju, unë kam për t’ia bërë atë
që duhet statujave tuaja!
58. Dhe i bëri ato
copë-copë, përveç një më të madhes
që e kishin ata më shpresë se atij do t’i drejtohen (për
të kuptuar se kush i theu).
59. (Kur u kthyen ii panë)
Ata thanë: “Kush e bëri këtë me zotat tanë? Ai
na qenka kriminel!”
60. (pastaj) hanë:
“Kemi dëgjuar për një djalosh që i përqeshte ato,
të cilit i thonin Ibrahim”.
61. Ata thanë: “Silleni
atë këtu në sy të njerëzve që ta shohin (e
ta dënijmë)”.
62. I thanë: “A e bëre
ti këtë me zotat tanë, o Ibrahim?”
63. Ai tha: “Jo, por atë,
e bëri i madhi i tytre, ju pyetni ata nëse janë që
flasin?”
64. Ata u ndalën e
u menduan me veten, e dikush tha: “Vërtet, ju jeni ata të gabuarit
(pse adhuroi gjëra të këto)”.
65. Mirëpo, pastaj
e shoshitën këtë gjë në kokat e tyre (u kthyen
nga bindja në koëfortësi) dhe thanë: “Po ti e ke ditur
se këta nuk flasin!”
66. Ai tha: “A po adhuroni
pra në vend të All-llahut asish që nuk u sjellin kurrfarë
dobie as dëmi?”
67. Medet për ju dhe
për ata që i adhuroni, pos All-llahut, po a nuk po kuptoni?”
68. Atëherë ata
thanë: “Digjeni atë (Ibrahimin) dhe ndihmoni zotat tuaj, nëse
doni t’u ndihmoni!”
69. Po Ne i thamë:
“O zjarr, bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin!”
70. Ata deshën t’i
bëjnë atij (Ibrahimit) kurth, po Ne ata i bëmë më
të dështuarit.
71. E Ne shpëtuam atë
e edhe Lutin në atë tokën që e kemi bekuar për
njerëz.
72. Dhe ia falën atij
Is-hakun, e si dhuratë edhe Jakubin. Dhe që të gjithë
i bëmë të mirë (pejgamberë).
73. Dhe ata i bëmë
shembëlltyrë që udhëzonin sipas urdhërit Tonë,
i orientuam në punë të mira, në falljen e namazit,
në dhënien e zeqatit, dhe ata ishin adhurues Tanë të
sinqertë.
74. Lutit Ne i dham të
jetë pejgamber dhe i dijshëm, andaj edhe e shpëtuam prej
atij fshati (vendbanim) që bënë punë të ndyra,
ata ishin popull i dëmshëm e i prishur.
75. Atë (Lutin) e shpëtuam
dhe e vëmë nën mëshirën Tonë, vërtet
ai ishte prej më të mirëve.
76. (Përkujto) Edhe
Nuhun kur më parë - pat thirrur (Zotin) e Ne ia pranuam atij
(edhe luttjen)e ate dhe familjen e tij e shpëtuam nga ia tmerri i
madh.
77. Ne e mbrojtëm atë
prej atij populli që përgënjeshtronte argumentet Tona, vërtet
ai ishte popull i keq, prandaj i përmbytëm të gjithë
ata.
78. (Përkjto) Davudin
e Sulejmanin kur pleqëronin për çëshjen e bimës
(mbjelljes) të cilën delet e ati populli e kishin kullotur natën,
e Ne ishim përcjellës të gjykimit të tyre.
79. E sulejmanit Ne ia mësuam
atë (përgjegjen e saktë), po secilit (prej) u patëm
dhënë urtësi e dije. Ne e bëmë që kodrat
dhe shpezët të madhërojnë (bëjnë tesbih)
së bashk me Davudin. Ne kemi mundësi (ta bëjmë këtë)
edhe e bëmë.
80. Ne e mësuam atij
(Davudit) mbarimin e petkave (të hekurta) për ju, që të
ju mbrajnë në raste lufte. A jeni pra mirënjohës ju
për këtë?
81. Ndërsa Sulejmanit
(ia nënshtruam) erën e fortë që sipas dëshirës
se tuj ecte me të deri te toka të cilën e kemi bekuar Ne.
Ne jemi të gjithëdijshëm për çdo gjë.
82. Edhe disa nga djajtë
(ia nënshtruam) që zhyteshin (në thellësi të ujit)
dhe bënin për të (për Sulejmanin), por Ne i ruanim
ata (të mos shmangeshin).
83. (Përkujto) Edhe
Ejubin kur iu drejtua Zotit të vet me lutje: “Më gjeti belaja,
e Ti je më Mëshiruesi ndër Mëshiruesit!”
84. Ne iu përgjegjëm
atij nga mëshira e Jonë, ia hoqëm ato vështirësi
që i kishte, ia dhamë familjen e tij dhe aq sa ishin ata, dhe
bëmë prkujtim për të devotshmit.
85. (Përkujto) Edhe
Ismailin, Idrisin dhe Dhulkiflin, që të gjithë ishin të
durueshëm.
86. Ata i përfshimë
në mëshirën Tonë, se ishin vërtet prej të
mirëve.
87. (Përkujto) Edhe
atë të peshkut (Junusin) kur doli i hidhëruar (prej popullit)
dhe mendoi se nuk do t’i vijë më ouna ngushtë, po në
errësira ai tha se: “Nuk ka Zot pos Teje. Ti je i pastër, nuk
ke të meta. Unë i bëra padrejt vetes!”
88. Ne iu përgjigjëm
atij, e shpëtuam nga tmerri. Kështu i shpëtoëmë
Ne besimtarët.
89. (Përkujto) Edhe
Zekiriain kur e luti Zotin e vet: “Zoti im, mos më le të vetmuar
se Ti je më i miri trashëgues (pas çdokujt)”.
90. Ne ia pranuam lutjen
e tij, ia dhuruam atij Jahjain dhe ia përmirësuam bashkëshorten
atij. Ata përpiqeshin për punë të mira, na u luteshin
duke shpresuar dhe duke u frikësuar, ishin respektues ndaj nesh.
91. (Përkujto) Edhe
atë që e ruajti nderin e saj, Ne e frymëzuam atë me
shpirt (barrë) nga ana Jonë dhe atë dhe të birin e
saj; bëmë mrekulli për njerëzit.
92. Kjo fe është
e juaja dhe është e vetmja fe (e shpallur), kurse Unë jam
Zoti juaj, pra më adhuroni vetëm Mua.
93. Po ata e ndanë
çështjen e fesë dhe u përçanë mes vete
(u ndanë në grupe: monoteistë, politeistë, jehudi,
të krishterë, zjarrëputist etj. ), mirëpo, që
të gjithë do të vijnë te Ne.
94. E kush bën ndonjë
vepër të mirë dhe është besimtarë, mundi
i tij nuk i mohohet, pse Ne i shënojmë ato.
95. Ndërsa është
e pamundur për (banorët e) një fshat të cilin e kemi
shkatërruar Ne, të kthehen (në këtë jetë).
96. Derisa të hapet
(penda) e Jexhuxh Mexhuxhëve dhe ata do të zbresin nga çdo
bregore me shpejtësi.
97. Dhe derisa të jetë
afruar premtimi i saktë (dita e kijametit) e ai është momenti
kur mbeten të shtangët sytë e atyre që nuk besuan (në
ato çaste thonë): “Të mjerët ne, vërtet ishim
krejt të pavetëdijshëm për këtë (momment);
por jo, është e vërtetë se ishim zullumqarë të
mëdhenj.
98. Ju, dhe ajo që
adhuruat ju pos All-llahut, do të jeni lëndë e Xhehennemit,
dhe keni për të hyrë në të.
99. Sikur të kishit
qenë ata zota, ata nuk do të hynin në të, po që
të gjithë do të jenë aty përgjithmonë.
100. Aty ata do të
kenë rrënkim dhe aty ata nuk dëgjojë.
101. E atyre të cilëve
u priu e mbara nga ana jonë, do të jenë larg tij (Xhehennemit).
102 Ata nuk nuk do të
dëgjojnë as zhurmën e tij, dhe ata do të jenë
përgjithmonë të kënaqur me atë që e dëshirojnë
vetë.
103. Ata nuk do t’i shqetësojë
ajo frika e madhe (e fyerjes së gurit), dhe do t’i presin engjëjt
(duke u uruar): “Kjo është dita e juaj që u premtohej”.
104. (Përkujto) Atë
ditë kur Ne e paloj qiellin sikurse palimi i fletëve në
libër. Ashtu sikundër e kemi filluar krijimin (tuaj), e rikthejmë.
Ky është obligimi yni, e Ne e bëjmë këtë.
105. Ne e kemi shënuar
në Zebur (në librat e shenjtë) pas shënimit (në
Lehvi mahfudh), se me të vërtetë tokën do ta trashëgojnë
robtë e Mij të mirë.
106. Ne këtë (që
u përmend) ka mjaft për një popull të dëgjueshëm.
107. E Ne të dërguam
ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat.
108. Thuaj: “Mua më
shpallet se Zoti i juaji është vetëm një Zot, e ju
a po dorëzoheni?”
109. E nëse ata refuzojnë,
ti thuaju: “Unë u njoftova ju në mënyrë të barabartë,
dhe se unë nuk e di se është afër ose larg ajo që
po premtoheni?”
110. Ai e di thënien
e haptë, e di edhe atë që mbani fashehtë.
111. E nuk e di, mos është
kjo sprovë për ju (vonesa e dënimit), apo të kënaqeni
deri në një kohë.
112. Ai (Muhammedi) tha:
“Zoti im, gjyko (mes meje dhe atyre gënjeshtarëve) me të
vërtetën! E Zoti ynë, Mëshirues është ai
prej të cilit kërkohet ndihmë kundër asaj që ju
përshkruani!”
Faqja Kryesore