25.Suretu
El Furkan
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Ai, që ia shpall
Furkanin (Kur’anin, dallues të së vërtetës nga e pavërteta)
robit të vet (Muhammedit) që të bëhet pejgamber i botes
(këshillues), është i madhëruar.
2. Ai është që
vetëm Atij i takon sundimi i qiejve dhe i tokës, Ai nuk ka as
fëmijë e as nuk ka shok në sundimin e Tij. Ai krijoi çdo
gjë, duke e përsosur në mënyrë të qartë
e të matur.
3. Mirëpo, ata (idhujtarët)
në vend të Tij adhuruan zota tjerë, të cilët nuk
krijuan asgjë, sepse ata edhe vetë janë të krijuar.
Ata nuk posedojnë për vetvete as dëm as dobi, ata nuk kanë
në dorë as vdekje as jetë, e as ringjallje.
4. Dhe ata që nuk besuan,
thinë: “Ky (Kur’ani) nuk është tjetër vetëm se
gënjeshtër, që e trilloi ai (Muhammedi), të cilit indihmuan
edhe njerëz tjerë. Pra ata (idhujtarët) bënë shtrembërim
e shpifje”.
5. Edhe thanë: “(për
Kur’anin) Janë legjenda të të parëve, që ai (Muhammedi)
kërkoi t’i shkruhen ato, e i lexohen atij mëngjes e mbrëmje”.
6. Thuaj: “Atë e shpall
Ai, që e di të fshehtën në qiej e në tokë,
Ai është që falë shumë, është mëshirues”.
7. E ata thanë: “ç’është
me këtë të dërguar, i cili ha ushqim dhe c nëpër
tregje? ërse të mos i jetë dërguar një engjëll
së bashku me te, e të jetë qortues?”
8. Ose atij t’i jepet ndonjë
thesar, apo të ketë ndonjë kopsht nga i cili do të
ushqehej? Horrat madje thonë: “Ju vetëm jeni duke e ndjekur një
njeri që e ka zënë magjia!”
9. Shih se çfarë
shembujsh të sjellin, andaj ata janë të humbur dhe nuk mund
ta gjejmë rrugën e drejtë.
10. Është i madhëruar
Ai, i cili po të dëshirojë mund të të japë
ty edhe më mirë se ç’thonë ata, kopshte në të
cilët rrjedhin lumenj, ku ka edhe pallate.
11. Por jo, ata përgënjeshtruan
kiametin, e Ne për ata që nuk besojnë ditën e gjykimit
kemi përgatitur zjarr të fortë.
12. Që posa të
duket ai prej një vendi të largët, ata ia dëgjojnë
atij vëlimin edhe kërhamzën e tij (Xhehennemit).
13. E kur të hudhen
duarlidhur në një vend të ngushtë në të,
atydo të kërkojnë shkatërrimin (vetëzhdkjen(.
14. Tash mos kërkoni
vetëm njëherë shkatërrimin, por atë kërkonie
shumëherë.
15. Thuaj: “A është
më i mirë ai (zjarri i Xhehennemit), apo Xhenneti i përjetshëm,
i cili u është premtuar si shpërblim dhe vend jetësimi
të devotshëmve”.
16. e aty, atë ditë
që e dëshirojnë do ta kenë përgjithmonë.
Ky premtim i Zotit tënd ka qenë dashtë kërkuar.
17. Ditën kur Zoti
do t’i tubonë ata, e edhe ata që adhuruan pos All-llahut dhe
u thonë (zotave të adhuruar): “A i thirrët ju rbtë
e Mi që t’u adhurojnë, apo ata vetë e humbën rrugën?”
18. Ata (idhujt) thonë:
“Je i panevojshëm për rival, o i madhëruar! Neve nuk na
takoi që përveç Teje të kemi ndonjë mbrojtës
tjetër, por Ti u ke dhënë të mira atyre dhe të
të parëve të tyre, që ishin njerëz të prishur
s që harruan të përkujtojnë!”
19. Ja (All-llahu u thotë
idhujtarëve), këta ju përgënjeshtruan për atë
që thoni (se ishin zota), pra ju as nuk keni mundësi të
shpëtoni as t’i ndihmoni (vetes). E cilido ë bën padrejtësi
prej jush, Ne i japim atij të përjetojë një dënim
të madh.
20. Ne para teje dërguam
pejgamberë të tjerë, por edhe ata ishin të dërguar
që kanë ngrënë ushqim, që kanë ecur e shetitur
nëpër tregje. Ne bëm njërin prej jush sprovë për
tjetrin se a do të jeni të durueshëm. E Zoti yt është
Ai që sheh çdo gjë.
21. E ata që nuk e
shpresojnë takimin Tonë, thanë: “Përse të mos
na dërgohen neve engjëj, ose përse të mos shohim Zotin
tonë ?” Ata tejçmuan lartë veten dhe u sollën me
arrogancë.
22. Për kriminelët
atë ditë kur i shohin engjëjt nuk ka gëzim, sepse ata
(engjëjt) u thonë: “Është e ndaluar çdo e mirë
(apo Xhenneti është haram për ju)!”
23. E Ne i kthehemi ndonjë
vepre që e bënë ata dhe e bëjmë atë për
hi e pluhur.
24. Atë ditë banuesit
e Xhennetit do të kenë vend shumë të mirë dhe
pushimore shumë të këndshme.
25. Dhe (përkujto)
ditën kur do të çahet qielli me anën e një reje
e lëshohen engjëjt në një mënyrë madhështore.
26. Atë ditë sundimi
i vërtetë është i të Gjithëmëshirëshmit,
e ajo ditë për jobesimtarët do të jetë ditë
e vështirë.
27. Atë ditë zullumqari
do t’i kafshojë duart eveta dhe do të thotë: “I mjeri unë,
ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit!”
28. O shkatërrimi im,
ah të mos e kisha bërë filanin mik!
29. Në të vërteë,
pasi e gjeta rrugën e drejë, ai më largoi mua prej asaj,
e djalli është ai që njeriun e humb dhe e lë të
vetmuar.
30. E i dërguari tha:
“O Zot imi, vërtet, populli im e konsideroi këtë Kur’an
si (diç) të hedhur!”
31. Shi kështu, Ne
secilit pejgamber ia bëmë ndonjë armik prej jobesimtarëve,
por mjfton që Zoti të jetë udhërrëfyes ndihmës
yti.
32. E ata që nuk besuan
thanë: “Përse të mos i ketë zbritur atij (Muhammedit)
Kur’ani përnjëherë?” Ashtu (e zbritëm pjesë-pjesë)
që me të të forcojmë zemrën tënde dhe Ne
e sollëm atë ajet pas ajetit (dalëngadalë).
33. Dhe ata nuk të
sjellin ndonjë shembull ty, e që Ne të mos ta tregojmë
të vërtetën, duke të ofruar shpjegim të qartë
e të plotë.
34. Ata do të tubohen,
do të jenë të përmbysur me fytyrat e tyre në Xhehennem,
të tillëve u përket vendi më i keq, ndaj ata janë
më të humburit në rrugën e tyre.
35. Ne edhe Musait i patëm
dhënë librin, e bashkuam me vëllain e vet, Harunin, që
takeë si ndihmës.
36. U thamë: “Shkoni
ju të dy te ai popull ë i përgënjeshtroi argumentet
Tona!” E Ne pastaj i shkatërrruam ata shumë keq.
37. Ne e përmbytëm
edhe popullin e Nuhut meqë ata të dërguarit i quajtën
rrenacakë, e pët njerëzit, të cilët mendojnë,
le të marrin mësim nga ata. E për mizorët Ne kemi përgaditur
dënim të rëndë.
38. Edhe Adin, Themudin,
banorët e Res-it dhe shumë gjenerata ndërmjet tyre (i shkatërruam).
39. E secilit prej tyre
u patëm sjellë argumente, por të gjithë i rrënuam.
40. Ata (kurejshitët)
kaluan buzë fshatit, i cili ishte gurëzuar me atë shiun
(gurëzim prej së larti) e shëmtuar, po a nuk janë ata,
të cilët e panë atë? Jo, nuk e vëhtruan, sepse
ata ishin të tillë, të cilët nuk shpresonin në
ringjallje.
41. E kur të shohin
ty, nuk të çmojnë ndryshe, por vetëm në talje
e thonë: “A ky është ai që All-llahu e dërgoi
pejgamber?”
42. “Sikur ne të mos
ishim të qëndrueshëm ndaj tyre, ai gati na pat zbrapsur
prej zotave tanë!” e më vonë, kur ra shohin qartazi dënimin,
do ta kuptojnë se kush ishtë më larg nga e vërteta.
43. A e ke parë ti
atë që, që për zot e qmon epshin e vet, a mos do t’i
bëhesh ti atij mbrojtës?
44. A mendon ti se shumica
e tyre dëgjojnë pse kuptojnë? Ata nuk trajtohen ndryshe,
por vetëm si kafshë, bile janë edhe më të humbur
nga e vërteta.
45. A e sheh se si Zoti
yt e zgjati (andej e këndej) hijen, e sikur të kishte dashur
do ta linte në një vend, pastaj diellin e bëmë rrëfyes
të saj.
46. Pastaj Ne e tërheqim
pak nga pak.
47. E ai është
që natën ua bëri petk, gjumin e pushim e ditën e bëri
për gjallërim.
48. Edhe Ai është,
që i lëshon erëra myzhde në prag të mëshirës
së Tij (shiut) dhe Ne lëshuam prej qiellit ujë të pastër.
49. Që me të t’i
japim jetë një toke të vdekur dhe t’u japim të pijnë
atyre që i krijuam, kafshë e shumë njerëz.
50. Ne shumë herë
ua përkujtuam atyre këto fakte që të mendojnë,
por shumica e njerëzve nuk deshën tjetër pos refuzimit.
51. Sikur të kishim
dashur Ne, do të dërgonim pejgamber në çdo vendbanim.
52. Po ti mos dëgjo
jobesimtarët e luftoi ata me të (me Kur’an)
53. Ai la të lirë
të bashkohen dy dete, ky (njëri) i pijshëm e i shijshëm,
e ky (tjetri) i njelmët e i idhët, mes tyre bëri si të
jetë ndonjë pendë, pritë që të mos përzihen.
54. Dhe Ai nga uji (fara)
krijoi njeriun, dhe e bëri atë të ketë fis dhe të
ketë miqësi. Zoti yt ka mundësi të jashtëzakonshme.
55. E ata në vend të
All-llahut adhurojnë atë që nuk u sjell as dobi, as dëm
atyre, po jobesimtari ndihmon atë që është kundër
Zotit të vet.
56. E Ne nuk të dërguam
ty për tjetër qëllim, por vetëm si përgëzues
e si qortues.
57. Thuaj: “Unë për
këtë nuk kërkoj shpërblim prej jush, por vetëm
kush të dojë të marrë rrugën që e afron te
Zoti i vet”.
58. Ti mbështetju Atij
të përjetshmit që nuk vdes kurrë, madhëroje me
lavdërimin që i takon Atij, Ai mjafton për njohje në
hollësi të mëkateve të robve të vet.
59. Ai krijoi qiejt e tokën
dhe gjithçka që gjendet në mës tyre brenda gjashtë
ditësh, e pastaj mbizotëroi Arshin. Ai është Mëshiruesi.
Për këtë pyete ndonjë shumë të dijshëm.
60. E kur u është
thënë atyre: Bëni sezhde ndaj të madhërishmit,
ata thanë: “E kush është Rrahmani - Mëshiruesi? A t’i
bëjmë sexhde pse ti na urdhëron?” E kjo shtoi edhe më
tepër largimin e tyre (nga feja).
61. I madhërishëm
është Ai që krijoi yje në qiell dhe vendosi në
të dritë (diell) e hënë që ndriçon.
62. Ai është që
bëri natë e ditën zëvendsuese të njëra-tjetrës
dhe për atë që dëshiron të mendojë apo të
falënderojë, argument.
63. E robërit e Zotit
janë ata që ecin nëpër tokë të qetë,
e kur atyre me fjalë u drejtohen injorantët, ata thonë:
“Paqe!”
64. Dhe që për
hirë të Zotit të tyre natën e alojnë duke bërë
sexhde dhe duke qëndruar në këmbë (falen).
65. Edhe ata që thonë:
“Zoti ynë, largoje prej nesh vuajtjen e Xhehennemit, e s’ka dyshim
se vuajtja në të është gjëja më e rëndë”.
66. Ai, vërtet është
vendqëndrim i keq.
67. Edhe ata që kur
shpenzojnë nuk e teprojnë e as nuk janë dorështrënguar,
po mbajnë mesataren e janë të matur.
68. Edhe ata që pos
All-llahut, nuk lusin zot tjetër dhe nuk mbysin njeriun që ka
ndaluar All-llahu, por vetëm kur e meriton në bazë të
drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa
kush i punon këto, ai gjen ndëshkimin.
69. Atij i dyfishohet dënimi
ditëne kijametit dhe aty mbetet i përbuzur përgjithmonë.
70. Përveç ati
që është penduar dhe ka bërë vepër të
mirë, të tillëve All-llahu të këqiat ua shëndrron
në të mira. All-llahu është mëshirues, ndaj Ai
falë shumë.
71. Ai që është
penduar dhe ka bërë mirë, në të vërtet, ai
është kthyer te All-llahu dhe është i pranishëm.
72. (Robërit e Zotit
janë) Edhe ata që nuk dëshmojnë rrejshëm dhe kur
(rastësisht) kalojnë pranë së keqes, kalojnë duke
e ruajtur karakterin e vet.
73. Edhe ata që kur
këshillohen me ajetet e Kur’anit të Zotit të tyre, nuk u
kthejnë shpinën si të shurdhët e të verbër.
74. Edhe ata që thonë:
“Zoti ynë, na bën që të jemi të gëzuar me
(punën) e grave tona dhe pasardhsve tanë, neve na bën shembull
për të devotshmit”.
75. Për shkak se duruan,
të tillët shpërblehen me një shkallë të lartë
(Xhennet) dhe aty priten me përshëndetje të selamit.
76. Aty janë përgjithmonë,
e sa vendqëndrim dhe vendbanim i mirë është ai.
77. Thuaj: “zoti im as nuk
do të kujdesej për ju, sikur të mos ishte lutja juaj (kur
gjendeni në vështirësi, ose sikur të mos ishit të
thirur të besoni), e ju përgënjeshtruat, andaj dënnimi
do t’ju jetë i pandërprerë”.
Faqja
Kryesore