KUR'ANI i SHENJTË
29.Suretu El Ankebut
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Elif, Lamë, Mimë.
2. A menduan njerëzit
të thonë: “Ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë?”
3. Ne i sprovuam ata që
shin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t’i dallojë ata
që e thanë të vërtetën do t’i dallojë dhe
gënjeshtarët.
4. A mos menduan ata që
bëjnë vepra të këqija (krime) se do të na shpëtojnë
(t’i ikin dënimeve)? Sa i shmtuar është gjykimi i tyre!
5. E kush shpreson takimin
(shpërblimin) e All-llahut, s’ka dyshim se afati i All-llahut do të
vijë pa tjetër, e Ai është dëgjuesi i dijshmi.
6. E kush lufton (përpiqet
për të mirë), ai bën luftë për vete, se All-llahu
vërtet nuk ka nevojë për askë në tërë
botën.
7. Po ata që besuan
dhe bënë vepra të mira, Ne me siguri do t’ua shlyejmë
të këqijat do t’i shpërblejmë më së miri
për atë që vepruan.
8. Ne e kemi obliguar njeriun
me punë të mira ndaj prindërve të vet, e nëse
ata të dy përpiqen të shpiejnë ty që të më
pëshkruash Mua shok (zot tjetër) për çka ti nuk di
asgjë, atëherë ti mos i respekto ata. Kthimi juaj është
te Unë, e Unëdo t’ju njoftoj për atë që keni vepruar.
9. E ata që besn e
bënë vepra të mra, ata do t’i rradhisim ndër më
të mirët.
10. Ka disa njerëz
që thonë: “Ne i kemi besuar All-llahut, e kur goditet me ndonjë
të keqe për shkak të (rrugës së) All-llahut, si
sprovimin prej njerëzve e trajton si dënimin e All-llahut (prej
të cilit njerëzi ikin prej mosbesimit në besim), e nëse
vjen ndonjë fitore prej Zotit tënd, ata do të thonë:
“Ne kemi qenë me ju!” Po a nuk është Alahu që di më
së miri për atë që është në zemrat e
njerëzve?
11. All-llahu do t’i vërë
në pah ata që besuan dhe do t’i vërë në thumb
hipokritët.
12. Ata që nuk bsuan
u thanë atyre që besuan: “Ejani në rrugën (në
fenë) tonë, e ne po i bartim mëkatet tuaja (po qe se është
mëkat rruga jonë). Po ata nuk do të bartin asgjë nga
mëkatet e tyre, në të vërtetë ata janë gënjeshtarë.
13. Ata pa tjetër do
të bartin barrën e vet, e me atë veten edhe barrë tjera,
e në ditën e kijametit do të merren në përgjegjësi
për atë që kanë trilluar.
14. Ne e dërguam Nuhun
te populli i vet, e ai kaloi ndër ata njëmijë pa pesëdjetë
vjet, e ata meqë ishin horra i përfshiu vërshimi.
15. Ndërsa atë
vetë dhe të tjerët që ishin në anije, i shpëtuam
dhe Ne atë (ngjarje) e bëmë argument për tërë
botën.
16. Edhe Ibrahimin (e dërguam)
kur ai popullit të vet i tha: “Adhuronie All-llahun dhe keni frikë
prej Atij, se kjo, nëse e kuptoni, është shumë më
mirë për ju.
17. Ju në vend të
All-llahut jeni duke adhuruar vetëm idhuj që i trilloni vetë
si gënjeshtarë. S’ka dyshim se ata që i adhuroni në
vend të All-llahut, nuk posedojnë furnizimin tuaj, pra kërkonie
furnizimin te All-llahu, adhuronie Atë dhe shprehni falënderimin
Atij, pse te Ai do të ktheheni”.
18. Po nëse ju ërgënjeshtroni,
edhe popuj para jush përgënjeshtruan, e të dërguarit
nuk i takon tjetër pos komunikimi i kuptueshëm.
19. A nuk e kanë vërejtur
ata se si All-llahu nis krijimin, e pastaj atë e përsërit,
e kjo është lehtë për All-llahun.
20. Thuaj: “Udhëtoni
nëpër tokë e shikoni se si filloi krijimi, pastaj All-llahu
e fillon krijesën tjetër (ringjalljen). Është e vërtet
se All-llahu ka mundësi për çdo send.
21. Ai ndëshkon atë
që do dhe mshiron kë të dojë dhe te Ai do të silleni.
22. Ju nuk keni mundësi
ta bëni të paaftë (Zotin tuaj t’ju dënojë) as
në tokë e as në qiell, dhe përpos All-llahut, nuk keni
as mbrojtës as ndihmëtar”.
23. E ata që nuk besuan
argumentet e All-llahut dhe takimin me Të, të tillët kanë
humbur shpresën nga mëshira Ime dhe aa i pret dënimi i hidhur.
24. Po përgjegjja e
popullit të tij nuk ishte tjetër vetëm të thotë:
“Mbytnie atë (Ibrahimin) ose digjnie!” Mirëpo, All-llahu e shpëtoi
atë prej zjarrit. Pë një popull që beson, këtu
vërtet ka fakte bindëse.
25. Ai (Ibrahimi) tha: “Ju
përqafuat, veç All-llahut, idhuj vetëm sa për bashkëjetesë
mes jush në jetën e kësaj bote, e në ditën e kijametit
(ndryshon gjendja) ju do të refuzoni njëri-tjetrin dhe do të
mallkoni njëri-tjetrin; fundi juaj është zjarri, për
ju nuk do të ketë ndihmëtarë”.
26. Atij (Ibrahimit) i besoi
Luti, e ai (Ibrahimi) tha: “Unë shpërngulem atje ku më udhëzoi
Zoti im, Ai është i gjithfuqishëmi, i urti”.
27. Dhe Ne i dhuruam atij
Is-hakun dhe Jakubin, e në pasardhësit e tij shpallëm pejgamberllëkun
dhe librin e shenjtë (librat e shpallura), atij i dhamë shpërblimin
në këtë botë , kuse në botëm tjetër
do të jetë ndër të mirët e përsosur.
28. (Dërguam) Edhe
Lutin, i cili popullit të vet i tha: “Ju, bëni aq punë të
shëmtuar sa askush para jush nga tërë bota nuk e ka bërë”.
29. Ju jeni që kontaktoni
meshkujt, që sulmoni njerëzit në rrugë, që në
vendtubimet tuaja bëni punë të ndyta. Përgjegjja e
popullit të tij nuk ishte tjetër vetëm të thonë:
“Nëse e thua të vërtetën, na silldënimin nga All-llahu?”
30. Ai tha: “O Zoti im,
më ndihmo kundër popullit të prishur!”
31. E kur të dërguarit
tanë (engjëjt) i erdhën me myzhde Ibrahimit, i thanë:
“Ne jemi shkatërrues të banorëve të këtij qyteti,
pse banorët e tij janë mizorë!”
32. Ai (Ibrahimi) tha: “Aty
është Luti!” Ata i thanë: “Ne e dimë edhe më mirë
se kush është aty, atë dhe familjen e tij do ta shpëtojmë
përveç gruas së tij, ajo do të mbetet me të
zhdukurit”.
33. E pasi të dërguarit
tonë i erdhën Lutit, ai për shkak të tyre u shqetësua
dhe u ngushtua, po ata i thanë: “Mos ke frikë, as ms u pikëllo,
ne të shpëtojmë ty dhe familjen tënde, përveç
gruas sate që do të mbetet me të dënuarit”.
34. Ne mbi banorët
e këtij qyteti do të lëshojmë një dënim nga
qielli për shkak se ata bëjnë punë të liga.
35. E nga ai vend Ne kemi
lënë gjurmë për një popull që mendon.
36. E në Medjen (dërguam)
vëllaun e tyre Shuajbin dhe si u tha: “O populli im, adhuronie vetëm
All-llahun dhe kinie rikën ditën e fundit, e mos e teproni si
shkatërrues në tokë!”
37. Po ata e përgenjështruan,
andaj i përfshiu tërmeti dhe aguan të shtangur (të
ftohur e të vdekur) në shtëpitë e tyre.
38. (I shkatërruam)
Edhe Adin e Themudin, e venbanimet e tyre janë të qarta për
ju. Djalli ua pat zbukuruarveprat e tyre dke i shmangur nga e vërteta,
edhe pse e shihni atë.
39. Edhe Karunin, faronin
dhe Hamanin. Atyre Musai u solli fakte por ata treguan mendjemadhësi,
ndaj nuk mundën t’i shptojnë dënimit.
40. Secilin prej tyre e
kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa
prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i
shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë
i sharrum në tokë dhe disa përmbytëm në ujë.
All-llahu nuk u bëri atyre ndonjë padrejt, por ata vetës
së tyre i bënë padrejtë.
41. Shembulli i atyre, të
cilët veç All-llahut morën mbrojtës (zota idhujsh),
është si shembulli i marimangës që thur shtëpi,
e sikur ta dinin ata, më e dobëta shtëpi është
e shtëpia e marimangës.
42. All-llahu e di se ç’adhurojnë
ata pos Tij (ose nuk adhurojnë asgjë), Ai është ngadhënjyesi,
i urti. .
43. Këta janë
shembuj që Ne ua sjellim njerëzve, po këta nuk i kupton
kush pos dijetarëve.
44. All-llahu krijoi qiejt
dhe tokën me një serozitet të caktuar. Në to më
të vërtetë ka fakte për besimtarët.
45. Ti lexo atë që
po të shpallet nga libri (Kur’ani), fal namazin, vërtet namazi
largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja
e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); Allhu e di
çpunoni ju.
46. Ithtarët e librit
mos i polemizoni ndryshe (kurr i thirrni në fenë tuaj) vetëm
ashtu si është më së miri, përveç atyre
që janë mizorë dhe thuajuni: “Ne i besuam asaj që na
u zbrit dhe që u zbrit juve dhe se Zoti ynë dhe Zoti juaj është
një, dhe se ne i jemi dorëzuar Atij.
47. Dhe po ashtu (siç
i zbritëm librat e mëparshëm), Ne ta zbritëm ty librin.
E ata, të cilëve Ne u kemi dhënë librin, i besojmë
këtij (Kur’anit) edhe nga ata (idhujtarët arabë) ka që
i besojnë këtij, kurse argumentet tona nuk i refuzon askush,
përpos jobesimtarëve”.
48. Ti (Muhammed) nuk ishe
që lexpn ndonjë libër para këtij, e as që shkruajshe
atë me dorën tënde të djathtë, pse atëherë
do të dshonin ata të prishurit.
49. Por jo ai është
plot argumente të qarta në zenrat e atyre që u është
dhënë dituria, e argumentet Tona nuk i mohon kush pos të
shfrenuarëve.
50. Ata thanë: “Përse
të mos i ketë zbritur atij një mrekulli nga Zoti i tij?”
thuaj: “çështja e mrekullive është vetëm në
duar të All-llahut, e unë nuk jam tjetër pos tërheqës
i vërejtjes dhe shpjeues.
51. Po a nuk u mjafoti atyre
që Ne ta shpallëm librin, icili u lexohet atyre, e s’ka dyshim
se kjo është dhuratë e përkujtim për njerëz
që duan të besojnë”.
52. Thuaj: “Mjafton që
All-llahu është dëshmitar ndërmjet meje dhe juve, Ai
e di ç’ka në qiej e në tokë, e ata që i besuan
të kotës e nuk e besuan All-llahun, ata janë të dështuarët”.
53. Ata kërkojnë
prej teje ngutjen e ndëshkimit, e sikur të mos ishte afati i
caktuar, atyre do t’u vinte ndëshkimi, po ai patjetër do t’u
vijë atyre befas ashtu që ata nuk e hetojnë.
54. Po, si e kërkojnë
ata ngutjen e ndëshkimit? E në të vërtetë Xhehennemi
është që i ka rrethuar në të gjitha anët
jobesimtarët.
55. Ditën kur ata i
mbulon dënimi (i zjarrit) prej së larti dhe së poshtmi nën
këmbët e tyre, e u thonë: “Shijone atë që keni
vepruar!”
56. O robët e Mi që
besuat, toka Ime është e gjërë, pra vetëm Mua
më adhuroni.
57. Secili njeri do të
shijojë vdekjen, e pastaj do të ktheheni te Ne.
58. E ata që besuan
dhe bënë vepra të mira, atyre do t’u bëjmë vend
të lartë në Xhennet në të cilin rrjedhin lumenj,
aty janë përgjithmonë; sa i mirë është shpërblimi
për ata që vepruan.
59. Të cilët benë
durim dhe vetëm Zotit të tyre iu mbështetën.
60. Sa e sa gjallesa janë
që nuk kanë mundësi për furnizimin e vet. All-llahu
i furnizon ato ehe juve. Ai është dëgjuesi, i dijshmi.
61. Nëse ti i pyet
ata: “Kush krijoi qiejt e tokën, kush i nënshtroi (të lëvizin)
diellin dhe hënën?” Ata do të thonë: “All-llahu!” E
si prapsoheni, pra?
62. All-llahu i jep furnizim
atij që do nga robërit e vet, e ia pakëson (shtrëngon)
aitj që do. Vërtet, All-llahu është i gjithdijshëm
për çdo gjë.
62. Dhe nëse ti pyet
ata: “Kush e lëshon shiun nga qielli dhe me të e ngjall tokën
pas vdekjes së saj?” Ata thonë: “All-llahu!” Thuaj: “Falënderimi
i qoftë All-llahut, por shumica e tyre nuk mendojnë”.
64. Kjo jetë e kësaj
bote nuk është tjetër vetëm se dëfrim e lojë,
e jetë e vërtetë, padyshim është ajo e botës
së ardhme (Ahireti), sikur ta dinin.
65. (Idhujtarët e dinë
për All-llahun pse) Kur hipni ata në anije (u këputet lidhja
me tokë, dhe frikësohen) i luten sinqerisht All-llahut, e kur
i shpëton ata (dhe dalin) në tokë, qe, po ata të njejtit
lusin idhuj!
66. Po le të përbuzin
ato të mira që ua dhamë dhe le të kënaqen, (e
mos të besojnë), se më vonë do ta kuptojnë.
67. A nuk e kanë vërejtur
ata se Ne kemi bërë vendin e shenjtë (Mekën) të
sigurt, e njerëzit për rreth tyre rrëmbehen (plaçkiten,
mbyten). Po, a i besojnë ata të kotës, e të mirat e
All-llahut i përbuzin?
68. E kush është
më mizor se ai që shpif gënjeshtër ndaj All-llahut,
ose përgënjeshtron të vërtetën pasi t’i ketë
ardhur ajo? Po, a nuk është Xhennemit vend për jobesimtarët?
69. E ata, të cilët
luftuan për hir Tonë, Ne, me siguri do t’i orientojmë rrugës
për te Ne, e nuk ka dyshim se All-llahu është në krahun
e besimtarëve.