KUR'ANI i SHENJTË
35.Suretu Fatir
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Falënderimi i qoftë
Allauht, Krijuesit të qiejve e tokës Sajuesit të engjëjve
me mga dy palë, tri palë e katër krahë, ndërmjetsues
(në mes Tij dhe pejgamberëve). Ai shton në krijimin atë
që do, vërtet, All-llahu ka fuqi për çdo send.
2. Atë që All-llahu
ua dhuron njerëzve nga mëshira e Tij, nuk ka kush që mund
ta pengojnë, e atë që Ai e ndal, nuk ka kush që mund
ta lirojë pos Tij; Ai është ngadhnjyesi, i gjithdijshmi.
3. O ju njerëz, ruani
me mirënjohje të mirat që All-llahu u dhuroi! A ka ndonjë
zot tjetër që u furnizon juve nga qielli e toka? Nuk ka zot tjetër
përveç Tij, e si pra, e ktheni shpinën?
4. Po, nëse ty të
konsiderojnë rrenacak, edhe të dërguarit para teje kanë
qenë të përgënjeshtruar, po vetëm te All-llahu
kthehen çështjet.
5. O ju njerëz, s’ka
dyshim se premtimi i All-llahut është i vërtetë, pra
të mos u mashtrojë juve jeta e kësaj bote dhe të mos
u mashtrojë juve ndaj All-llahut ai i mashtruari (shejtani).
6. Djalli është
armik i juaji, pra edhe ju konsideronie armik, ai e thërret atë
grupin e vet, vetëm për t’i bërë banues të zjarrit.
7. Ata që nuk besuan,
kanë një dënim të ashpër, e ata që besuan
dhe bën vepra të mira, ata kanë falje (të mëkateve)
dhe shpërblilm të madh).
8. A atij që vepra
e vet e keqe i është hijeshuar dhe e sheh si të mirë
(a është i njejtë me atë që i largohet asaj)?
Në të vërtetë, All-llahu e largon nga e vërteta
atë që do dhe Ai e udhëzon atë që do, andaj ti
(Muhammed) mos shkatërro veten me dëshpërim për ta,
All-llahu e di shumë mirë atë që bëjnë ata.
9. All-llahu është
Ai që i lëshon erërat, e ato i lëkundin retë dhe
Ne i derdhim ato në një vend të thatë dhe me atë
ujitje e ngjallim tokën pas vdekjes së saj. Ja, kështu është
ringjallja.
10. Kush e dëshiron
krenarinë (le ta dijë) e tërë krenaria i takon All-llahut
(pra le të kërkojë prej Tij), te Ai ngritet fjala e mirë
(besimi) dhe veprimi i mirë, e Ai i pranon. E ata që përgatitin
dredhira të këqia, për ata është një dënim
i rëndë dhe dredhia e tyre është e zhdukur.
11. All-llahu ju krijoi
prej dheu, mandej prej një pike uji, e pastaj ju bëri çift.
E asnjë femër nuk bart e as nuk lind ndryshe, vetëm se me
dijen e Tij, dhe nuk i jepet kujt të jetojë gjatë ose t’i
shkurtohet jeta e tij, vetëm se ajo është e shënuar
në Libër (Lehvi mahvudh), e kjo për All-llahun është
e lehtë.
12. E nuk janë të
njejtë dy dete; ky i ëmbël shuan etjen dhe pirja e tij është
e lehtë, e ky tjetri i njelmët djeg. E prej secili ju hani mish
të freskët, nxirrni stoli që i bani; e, i sheh anijet se
si çajnë ujin për të kërkuar të mirat e
Tij. Ashtu që ju falënderoni.
13. Ai është që
zgjat natën në pjesë të ditës dhe zgjat ditën
në pjesë të natës, i nënshtroi diellin dhe hënë
që secili lëviz (udhëton) deri në afatin e caktuar.
Ky është All-llahu, Zoti juaj, i tërë sundimin është
i Tij, e ata që i lutni në vend të Tij, nuk posedojnë
as sa një cipë (e hurmave, fije).
14. Nëse ata i thëritni,
ata nuk dëgjojnë thirrjen tuaj, po të zëmë se
dëgjojnë nuk mund t’ju përgjigjen juve në ditën
e kijametit, ata do të mohojnë adhurimin tuaj ndaj tyre. E kush
nuk të informon ty si i Dijshmi (All-llahu).
15. O ju njerëz, ju
keni nevojë All-llahun e All-llahu nuk ka nevojë për ju;
Ai është i falënderuari.
16. Po të dojë
Ai, juve ju zhduk e sjellë krijesë të re.
17. E për All-llahun
ajo nuk është e vështirë.
18. dhe asnjë mëkatar
nuk do të bartë mëkatin e tjetërit, po edhe nëse
mëkatarin thërret ndonjë për t’ia bartur atë,
ajo nuk do t’i bartet atij, edhe nëse (ai që thërret) është
i afërt i tij. Ti mund t’ua tërhequr vërejtjen vetëm
atyre që i kanë frikën Zotit të tyre edhe pse nuk shohin
dhe që e falin namazin. E kush pastron veten, ai ka bërë
pastrimin për të mirën e vet, se vetëm te All-llahu
është e ardhmja.
19. Nuk janë të
barabartë i verbëri dhe ai që sheh.
20. Dhe as errësirat
e drita.
21. E as hija me vapën.
22. E nuk janë të
njejtë as të gjallit e të vdekurit, All-llahu bën të
dëgjojë atë që do, e ti nuk mund të bësh
të dëgjojë ai që është në varr.
23. Ti nuk je tjetër
vetëm i dërguar që tërheq vërejtjen.
24. Ne të dërguam
ty me atë që është e vërtetë, lajmgëzues
e qortues, e nuk pati asnjë nga popujt që nuk pati të dërguar.
25. Edhe nëse të
përgënjeshtrojnë ty, përgënjeshtruan edhe ata
që ishin para tyre, që atyre u patën ardhur argumente të
qarta, me broshura dhe me Libër të ndritshëm.
26. Pastaj (pasi refuzuan)
i shkatërrova ata që nuk besuan, e sa i tmershëm ishte ndëshkimi
Im!
27. A nuk e sheh se All-llahu
lëshon nga qielli ujë, e Ne nxjerrim me të fruta, ngjyra
e të cilave është e ndryshme, e edhe nëpër kodra
ka vija të bardha e të kuqe ngjyrash të ndryshme, e ka edhe
shumë të zeza.
28. Edhe nga njerëzit,
nga gjallesat, nga kafshët po ashtu ka të ngjyrave të ndryshme.
Po All-llahut ia kanë frikën nga robërit e Tij, vetëm
dijetarët, All-llahu është mbi gjithçka është
mëkatfalës.
29. Ata që lexojnë
librin e All-llahut, e falin namazin dhe nga begatitë që Ne u
kemi dhënë japin fshehtazi e haptazi, ata e shpresojnë në
një fitim që kurrë nuk humbet.
30. Që Ai (All-llahu)
do t’ju plotësojë shpërblimin e tyre, e edhe do t’ju shtojë
nga mirësia e Tij, vërtet Ai është mëkatfalës
dhe shumë dhe shumë mirënjohës.
31. Dhe ajo që Ne të
shpallëm ty nga libri, është e vërtetë e saktë,
ë vërteton edhe për ato që ishin para tij. Vëetet,
All-llahu është hollësisht i njohur ndaj robërve të
vet, isheh të gjitha.
32. Pastaj Ne u lamë
në trashëgim librin robërve Tanë që Ne i kemi
zgjedhur; e prej tyre ka që janë dëmtues të vetëvetës,
ka që janë mesatarë, e ka prej tyre që janë më
ndihmën e All-llahut, të parët në punë të
mira, kjo është ajo mirësia e madhe.
33. Xhennetet e Adnit janë
që do të hyjnë në to, aty do të stollisen me rrethdorëza
nga ari e margaritari, e petkat e tyre janë të mëndafshta.
34. E ata thonë: “Falënderuar
qoftë All-llahu që largoi prej nesh brengat; vërtet, Zoti
ynë është që falë shumë dhe është
bamirës.
35. I cili nga mirësia
e Tij na vendosi në vendin e përjetshëm, ku nukk do të
na prekë ndonjë mundim fizik dhe ku nuk na prek ndonjë molisje.
36. Po për ata që
nuk besuan është zjarri i Xhehennemit. Ata as nuk gjykohen që
të vdesin (të rehatohen) e as nuk u lehtësohe ndëshkimi.
Kështu e ndëshkojmë secilin që është shumë
i pabesim.
37. Dhe ata do të klithin
aty: “O Zot ynë, nxirrna e të bëjmë vepra të mira,
e jo si ato që i bënim!” Po a nuk u dhamë juve jetë
aq sa që ai ka dashur të mendojë, ka mundur të mendojë
gjatë asaj kohe, madje juve u ka ardhur edhe pejgamberi, pra shijoni,
se për zullumqarët nuk ka ndonjë ndihmëtar.
38. Nuk ka dyshim, se All-llahu
e di të fshehtën e qiejve e të tokës dhe Ai është
që e di se çka mbajnë gjoksat.
39. Ai është që
juve ju bëri zëvendësues në Tokë, e kush nuk besoi
të keqen e mosbesimit e ka kundër vetes; dhe mosbesimi i jobesimtarëve
nuk u shton tjetër te Zoti i tyre vetëm se urrejtje të fortë
dhe jobesimtarëve nuk u shton tjetër, mosbesimi i tyre vetëm
se dëshpërim.
40. Thuaj: “Më tregoni
për zotat tuaj që i adhuroni pos All-llahut, më bëni
të shohë se ç’krijuan ata në tokë; a mos kanë
pjesë ata në qiej, a mos u kemi dhënë atyre ndonjë
libër, e ata kanë argument në të?” Jo, por mizorët
nuk i premtojnë njëri-tjetrit diçka tjetër vetëm
se mashtrim.
41. All-llahu i mban qiejt
dhe tokën që të mos zhduken, e nëse zhduken, s’ka askush
pos Tij që mund t’i mbajë; Ai është që nuk ngutet,
është që falë.
42. Ata me betimin më
të fortë të tyre janë betuar në All-llahun se,
nëse u vjen atyre ndonjë pejgamber, do të jenë më
të udhëzuarit (më besimtarët) nga njeri i atyre popujve
(jahudi ose i krishterë), e kur u erdh atyre pejgamberi, atyre nuk
u shtoi tjetër vetëm se largim.
43. (Largim) Për shkak
të mendjemadhësisë dhe dredhisë së keqe, por dredhia
e keqe nuk godit tjetër vetëm ata që kurdisën. Pra
ata nuk janë duke pritur tjetër vetëm gjurmët e të
parëve, e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh
devijim.
44. A nuk udhëtuan
ata nëpër tokë e të sohin se si ishte përfundimi
i atyre që ishin para tyre, ndonëse ata ishin edhe më të
fuqishëm. All-llahu nuk është i tillë që ndonjë
send në qiej e as në tokë të mund ta bëjë
të paaftë Atë; Ai është i dijshëm, i fuqishëm.
45. E sikur All-llahu t’i
kapte njerëzit sipas veprave (të këqia) të tyre, nuk
doheut asnjë gjallesë, por Ai i afatizon deri në momentin
e caktuar, e kur të vijë afati i tyre, s’ka dyshim se All-llahu
i ka parasysh robërit e vet.