KUR'ANI i SHENJTË
43.Suretu Ez Zuhruf
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Ha, Mimë.
2. Pasha librin (Kur’anin)
sqarues!
3. S’ka dyshim se Ne e bëmë
atë Kur’an arabisht, në mënyrë që ju ta kuptoni.
4. Dhe se në librin
amzë (Lehvi mahfudh) te Ne, gëzon famë të lartë
dhe është plot urtësi.
5. A thua Ne ta lëmë
këshillimin ndaj ju e t’ju braktisim, pse ju jeni popull i shfrenuar?
6. E, sa pejgamberë
kemi dërguar te popujt e lashtë?!
7. Dhe nuk u erdhi atyre
asnjë pejgamber, e të mos tallen me të.
8. Andaj, Ne i zhdukëm
ata që ishin më të fuqishëm se këta dhe shembulli
i atyre të mëparshmive është përmendur më
parë (në Kur’an).
9. Nëse ti i pyet ata:
“Kush i krijoi qiejt dhe tokën?” Me siguri do të thonë:
“Ato i krijoi i gjithfuqishmi, i dijshmi!”
10. Ai që tokën
e bëri djep për ju dhe u mundësoi të keni rrugë
nëpër të, e të mund të orientoheni (për qëllimet
tuaja).
11. Dhe Ai që lëshon
nga qielli ujë (shi) me masë. Ne i japim me të jetë
një vendi të vdekur. Ja, kështu edhe ju do të nxirreni
(të gjallë nga varrezat);
12. Dhe Ai që krijoi
të gjitha llojet (çiftet) dhe ju mundësoi të udhëtoni
hipur në anije ose në kafshë.
13. Të uleni mbi to
dhe atëherë, pasi të jeni vendosur mbi to, ta përkujtoni
të mirën që u dha Zoti juaj e të thoni: “Falënderuar
qoftë Ai që i nënshtroi këto për neve, sepse ne
nuk do të kishim mundësi ta bënim këtë.
14. Dhe ne me siguri do
të kthehemi te Zoti ynë!”
15. Megjithatë (pranuan
se Zoti është i vetmi krijues), ata i përshkruan Atij pjesë
(fëmijë) nga robërit e Tij. Njeriu i tilë njëmend
është mohues i hapët.
16. A mos Ai nga ato që
krijoi, për vete përcaktoi vajza, kurse juve u dalloi me djem?
17. E kur ndonjëri
prej jush lajmërohet me (lindje të vajzës) atë që
ia pat përshkruar Zotit shembull, fytyra e tij, nxihet dhe i zihet
fryma.
18. A, atë që
rritet me stoli, e në dialog është i paqartë (ia përshkruajnë
Zotit)?
19. Edhe engjëjt që
janë adhurues të Zotit i quajnë femra? A prezentuan ata
krijimin e tyre (melekëve)? Dëshmia e tyre do të regjistrohet
dhe ata do të merren në pyetje.
20. Ata pastaj thanë:
“Sikur të kishte dashur All-llahu, ne nuk do t’i adhuronim ata (as
idhujt e as melaiket). Ata nuk kanë për këtë (që
thonë) ndonjë fakt, ata vetëm gënjejnë”.
21. A mos u kemi dhënë
ndonjë libër para tij (para Kur’anit),e ata i përmbahen
atij?
22. Jo, por ata thanë:
“Ne i kemi gjetur të parët tanë në këtë fe
dhe vazhdojmë gjurmëve të tyre”.
23. Ja pra, Ne nuk kemi
dërguar para teje pejgamber në ndonjë vendbanim, që
të mos i ketë thënë paria e begatshme e tij: “Ne i
gjetëm të parët tanë në këtë fe dhe
ne jemi të orientuar gjurmëve të tyre”.
24. Ai tha: “A edhe nëse
ju kam sjell rrugë më të mirë nga ajo që i gjetët
të parët tuaj?” Ata thanë: “Ne nuk i besojmë asaj me
çka ju jeni dërguar!”
25. Atëherë Ne
ndërmorrëm ndëshkime kundër tyre, e shih si ishte përfundimi
i gënjeshtarëve.
26. (Pëërkujto,
o i dërguar) Kur Ibrahimi babait të vet dhe popullit të
tij i tha: “Unë jam i larguar prej asaj që adhroni ju,
27. përveç Atij
që më krijoi, dhe që Ai do të më drejtojë!”
28. Dhe ai (Ibrahimi) e
la të përjetshme atë fjalë (besimn në një
Zot) ndër pasardhësit e vet me shpresë që ata të
kthehen prej rrugës së gabuar në rrugën e drejtë.
29. Por, Unë u dhashë
mundësi këtyre dhe të parëve të tyre të kënaqen
derisa nuk u erdhi e vërteta dhe i dërguari me fakte.
30. Po, kur u erdhi atyre
e vërteta, ata thanë: “Kjo është magji dhe se ne kësaj
nuk besojmë!”
31. Pastaj thanë: “Përse
të mos ketë zbritur ky Kur’an një njeriu të madh nga
dy qytete?”
32. A thua ata e përcaktojnë
mëshirën (pejgamberllëkun) e Zotit tënd? Ne kemi përcaktuar
ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë; Ne
kemi dalluar disa në shkallë më të lartë se të
tjerët, që të shfrytëzojnë njëri-tjetrin
për shërbime. E mëshira (caktimi për pejgamber) e Zotit
tënd është shumë më e dobishme se ajo që
ata grumbullojnë.
33. E sikur të mos
ishte që njerëzit (do të lakmonin) të jenë që
nuk feje (jobesimtarë), Ne atyre që nuk e besojnë Zotin
do t’ua bënim ppulazet e shtëpive të tyre nga argjendi si
dhe shkallët nga argjendi, mbi të cilat ata do të ngriteshin.
34. E edhe dyert e shtëpive
të tyre nga argjendi edhe kolltukët, mbi të cilët do
të mbështeteshin.
35. Edhe stoli të ndryshme
(ari etj. ). E, të gjitha këto nuk janë gjë tjetër
pos kënaqësi e jetës së kësaj bote, kurse bota
e ardhshme te Zoti është për besimtarët e ruajtur.
36. Kush mbyll sytë
para këshillave të Zotit, atij ia shoqërojmë një
djall që nuk i ndahet kurrë.
37. E ata (djajt) do t’i
shmangin nga rruga e drejtë, kurse (jobesimtarët) mendojnë
se janë duke i udhëzuar.
38. E kur të vijë
ai (jobesimtari) para Nesh, do të thotë: “Ah, të kishim
qenë larg mes vete sa lindja me perëndimin; sa shok i keq je
ti!”
39. Dhe sot, për shkak
se ishit zullumqarë, shoqërimi juaj nuk do t’ju bëjë
dobi në vuajtjet tuaja.
40. A mos ti do ta bësh
të dëgjojë i shurdhëti, ose ta drejtosh të verbërin,
apo atë që është zhytur në humbje të thellë?
41. E, nëse të
tërheqim ty (të marrim jetën ose të shpërngulim),
ngase Nr kemi fuqi kundër tyre.
42. Ose, mund të bëjmë
që ti ta shohësh atë që ne u premtuam (dënimin),
ngase Ne kemi fuqi kundër tyre.
43. Andaj, ti përmbaju
asaj që të shap;;et, e s’ka dyshim se ti je në rrugë
të drejtë.
44. Dhe se ajo (shpallja)
është lëvdatë e madhe për ty dhe për popullin
tënd dhe për këtë (lëvdatë) më vonë
do të përgjigjeni.
45. E ti, pyeti ata të
dërguarit që i dërguam para teje, a kemi lejuar që
në vend të All-llahut të adhurohen zota tjerë?
46. Ne e patëm dërguar
Musain me argumentet tona te faraoni dhe rrethi i tij, e ai tha: “Unë
jam i dërguari i Zotit të gjithësisë!”
47. E kur u solli ai argumentet
Tona, ata u tallën me to.
48. Dhe Ne nuk u treguam
asnjë mreklli (ndëshkuese) që nuk ishin të mëdha
se njëra-tjetra dhe ashtu i ndëshkuam në mënyrë
që të tërhiqeshin nga rruga që praktikonin.
49. De ata thanë: “O
ti magjistar, lute për ne Zotin tënd që të ka dhënë
(të na largojë dënimin) se ne po besojmë!”
50. E kur ua hoqëm
atyre dënimin, qe, ata e thyen besën.
51. Ndërsa, faraoni
thirri popullin e vet e tha: “O popull imi, a nuk është i imi
pushteti i Egjiptit (i Misirit) dhe i këtyre lumenjve që rrjedhin
nën pallatin tim, a nuk po shihni?”
52. Pra, unë jam më
i mirë se ky qyqar që mëzi flet!
53. përse nuk i janë
atij bylyzykë nga ari, ose të kenë të kenë ardhur
bashkë me të engjëjt shoqërues?
54. Dhe ashtu ai e frikësoi
popullin e vet, e ata e respektuan, por ata ishin vërtet popull i
shkatërruar.
55. Kur ata nxitën
hidhërimin Tonë, Ne iu hakmorëm atyre dhe i përmbytëm
të gjithë.
56. Dhe i bëmë
ata shembull e përvojë për të tjerët.
57. Kur iu përmend
popullit tënd si shembull biri i Merjemes, ata brohoritën.
58. Dhe thanë: “A janë
më të mirë zotat tanë apo ai?” Ata nuk të thanë
atë, vetëm si polemikë, por ata janë njerëz ngatrrestarë.
59. Ai (Isai) ka qenë
vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e
bëmë shembull të jashtëzakonshëm si përvojë
për beni israilët.
60. Po sikur të duam
Ne, do të bënim prej jush engjëjt që do t’ju zëvendësonin
në tokë.
61. E ai (Isai) është
parashenjë e momentit (e kijametit), pra kurrsesi mos dyshoni në
të (në katastrofë) dhe eni pas meje kjo është
rrugë e drejtë.
62. E të mos u pengojë
djalli, se ai për ju është armik i hapët.
63. Po kur Isai erdhi me
argumente tha: “Erdha te ju me pejgamberllëk dhe erfha t’ju sqaroj
atë pjesë që e kundërshtonit, pra kini frikë All-llahun
dhe më respektoni mua!
64. S’ka dyshim, se All-llahu
është Ai Zoti juaj, andajAtë adhuronie! Kjo është
rrugë e drejtë!”
65. Dhe grupet u përçanë
mes vete, e të mjerët ata që janë zullumqarë nga
dënimi i ditës së dhembshme.
66. Nuk presim tjetër
ato (grupe) përveç katastrofë t’u vijë befas duke
mos e hetuar fare.
67. Atë ditë shokët
e ngushtë do të jenë armiq të njeri-tjetrit, përveç
atyre që ishin të sinqertë në miqësi.
68. (Atyre besimtarëve,
që ishin shoqëruar për hir të Zotit, u thuhet): “O
adhuruesit e Mi, sot nuk ka as frikë për ju, e as që do
të jeni të pikëlluar!”
69. (Robërit e Mi)
të cilët besuan argumentet dhe ishin myslimanë.
70. Hyni në Xhennete,
ju she gratë tuaja, të gëzuar!
71. Atyre u shërbejnë
me enë e gastare nga ari, aty do të kenë çka t’u
dëshirojnë shpirti dhe t’u kënaqet syri. Ju do të jeni
aty përgjithmonë.
72. E ky është
Xhenneti që u është dhënë për atë që
keni punar.
73. Aty keni shumë
pemë prej të cilave do të hani.
74. Ndërkaq, kriminelët
janë në vuajtje të përjetshme të Xhehennemit.
75. Atyre as nuk u lehtësohet
(vuajtja) dhe aty janë të dëshpruar.
76. Ne nuk u bëmë
atyre padrejtësi, por ata vetë kanë qenë horra.
77. Dhe ata thërrasin:
“O malik, le të në e marrë shpirtin Zoti yt!” ai thitë:
“Ju do të jeni aty përgjithmonë!”
78. Ne u patëm sjellë
të vërteën, por shumica prej jush ishit urrejtës të
së vëtetës.
79. A mos vëndosët
për ndonjë çështje (grackë kundër Muhammedit),
por edhe Ne kemivendosur (ta ndihmojmë).
80. A mendojnë se Ne
nuk dërguam ndjenjën e fshehtë të tyre dhe bisedën
mes tyre? Po, e dëgjomë dhe të dërguarit tonë
(engjëjt përcjellës) që janë pranë tyre,
shkruajnë.
81. Thuaj: “Sikurse Mëshiruesi
(All-llahu) të kishte fëmijë, unë do të jem i
pari adhurues (pse unë e di më së miri se ajo është
gënjeshtër)!”
82. Larg asaj është
Zoti i qiejve e i tokës, Zoti i Arshit, nga aji që ata i përshkruajnë.
83. Po ti, lëri ata
të zhyten edhe më thellë derisa të arrijnë në
ditën që u është përcaktuar.
84. AI është që
në qiell është All-llahu dhe në tokë All-llah,
Ai është i urti, i dijshmi.
85. I lartësuar qoftë
Ai, që në sundimin e qiejve e i tokës dhe çka ka
ndërmjet tyre dhe vetëm Ai di për momentin e kijametit dhe
te Ai ktheheni.
86. Ata që i adhuruan
pos Tij, nuk mund të ndërmjetsojnë (të bëjnë
shefaat), përveç kush dëshmoi të vërtetën,
e ata e dinë.
87. Po nëse ti i pyet:
Kush i krijoi ata, me siguri do të thonë: “All-llahu!” E si pra,
ia kthejnë shpinën?
88. (Zoti e di) Edhe thënien
e tij (të Muhammedit): “O Zoti im, këta janë një popull
që nuk beson!”
89. (E, Zoti iu përgjegj):
Hiqu tyre pra, thuaj: “Qofshin braktisur, e më vonë do ta kuptojnë!”