KUR'ANI i SHENJTË
50.Suretu Kaf
Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit,
Mëshirëbërësit!
1. Kaf, pasha Kur’anin e
lavdishëm (do të ringjalleni)!
2. Por jo, ata u çuditën
që u erdhi i dërguari (qortues) nga mesi tyre, andaj jobesimtarët
thanë: “Kjo është diçka shumë e çuditshme.
3. A pasi të vdesim
e të bëhemi dhe (do të kthehemi në jetë)? Ai kthim
është larg (mendjes e mundësisë)!”
4. Ne dimë se ç’pakësohet
(ç’tret) toka prej tyre. Te Ne është edhe libri që
ruan çdo gjë (numrin e tyre, emrat, pjesët e trupit).
5. Ata përgënjeshtruan
të vërtetën kur ajo u erdhi dhe ata janë në gjendje
të luhatshme.
6. A nuk shikojnë ata
me vëmendje kah qielli se si mbi ta kemi ndërtuar atë, e
kemi zbukuruar atë duke mos pasur në të ndonjë zbrazëti.
7. Edhe tokën se si
e kemi shtrirë, e në të kemi vendosur kodra përforcuese
dhe kemi bërë që në të të mbijnë gjithfarë
bimësh të bukura.
8. (I bëmë ashtu)
Dëshmi të dukshme dhe përkujtuese për secilin njeri
që ka drejtuar mendjen (te Zoti).
9. Ne, nga qielli lëshuam
shiun e dobishëm dhe më të bëmë që të
kultivohen kopshte e drithëra të korren.
10. Dhe rritëm trungje
të gjata hurmash me frua të paluara njëri mbi tjetrin.
11. ushqim për njerëz,
dhe me të, Ne e ngjallëm tokën e vdekur, e kështu do
të jetë edhe ringjallja.
12. Para tyre përgënjeshtruan
populli i Nuhut, banorët e Bunarit (të pusit) dhe Themudi.
13. Edhe Adi, edhe Faraoni
dhe vëllezërit e Lutit.
14. Edhe banorët e
Ejkes, populli i Tubbeit. Të gjithë i përgënjeshtruan
të dërguarit, atëherë e merituan dënimin Tim.
15. A mos u lodhëm
Ne me krijimin e parë? Jo, por ata janë në një huti
rreth një krijimi të ri.
16. Ne e kemi krijuar njeriun
dhe dimë se ç’pëshpëritë ai në vetvete
dhe Ne jemi më afër tij se damari (që rrah) i qafës
së tij.
17. Dhe se kur dy engjëjt
qëndrojnë pranë tij në të djathtë dhe në
të majtë.
18. Që ai nuk hedh
ndonjë fjalë e të mos jetë pranë tij përcjellësi
i gatshëm.
19. Agonia e vdekjes i vjen
me atë të vërtetën (i zbulohet çështja
e ahiretit); kjo është ajo prej së cilës ke ikur.
20. Dje i fryhet surit,
e ajo është dita e premtuar (për dënim).
21. E do të vijë
secili njeri bashkë me të dhe grahësi edhe dëshmitari.
22. (I thuhet) Ti ishe në
një huti nga kjo (ditë) e NE ta tërhoqëm perdën
tënde dhe tash ti sheh shumë mprehtë.
23. E shoku (përcjellësi)
i tij do të thotë: “Kjo që është te unë (regjistri
i veprave) është gati.
24. Ju të dy (engjëjt)
hidhinie në Xhehennem secilin mohues kryeneç.
25. Secilin pengues të
veprave, mizor e të dyshimtë në fe.
26. I cili All-llahut i
shoqëroi Zot tjetër , pra hidhnie atë në vuajtjet më
të rënda”.
27. E shoku i tij (djalli)
thotë: “Zoti ynë, unë nuk u shmanga prej rrugës së
drejtë, por ai vetë ka qenë i humbur larg”.
28. Ai (All-llahu) thotë:
“Mos u gridni tash para Meje, se Unë më parë ju tërhoqa
vërejtjen.
29. te Unë nuk ndryshon
fjala (vendimi) dhe Unë nuk jam zullumqar për robërit”.
30. (Përkujto) Ditën
kur Ne Xhehennemit i themi: “A je mbushur?” E, ai thotë: “A ka ende?”
31. Ndërsa besimtarëve
të ruajtur Xhenneti u afrohet krejt afër.
32. Kjo është
ajo që u premtohet për secilin që pendohet dhe që e
ruan besën e dhënë.
33. Për secilin që
i është frikësuar Zotit pa e parë dhe ka qenë
i kthyer te Ai me zemër të sinqertë.
34. (U thuhet) Hyni në
te, të shpëtuar, se kjo është dita e përjetshme.
35. Ata aty kanë çka
të dëshirojnë, e te Ne ka edhe më shumë.
36. E sa e sa brezni para
tyre kemi shkatërruar e që ishin më të fortë e
më të shkathët se këta (idhujtarët kurejshitë).
Ata brodhën andej e këndej nëpër tokë (për
t’i ikur vdekjes). Por, a mos gjetën rrugëdalje?
37. Në të gjitha
këto, për atë që ka mendje të shëndoshë
dhe që i ka vënë me vëmendje, ka argumente.
38. Ne krijuam qiejt e tokën
dhe gjithçka ka ndërmjet tyre brenda gjashtë ditesh dhe
Ne nuk ndiem lodhje.
39. Po ti (Mumahed) me përballo
atë që ata të thonë, para lindjes së diellit dhe
para përendimit madhëro e falënderim Zotin tënd.
40. Falu për të
Tij edhe në një pjesë të natës edhe pas sexhdes
(pas namazit farz).
41. Dhe vëni veshin
thirrësit kur thërret nga ndonjë vend i afërt.
42. Ditën kur e dëgjojnë
thirrjen për të vërtetën (ringjalljen), e ajo është
dita e daljes (prej varrezave).
43. S’ka dyshim se Ne japim
vdekje dhe vetëm te Ne është kthimi i tyre.
44. Ditën kur me ata
hapet toka e ata nguten (për vendtubim), e ai është një
tubim i lehtë për Ne.
45. Ne dimë më
së miri çka thonë ata, e ti ndaj tyre nuk je ndonjë
dhunues, ti këshilloje me këtë Kur’an atë që i
ka frikë kërcënimit Tim.